Κυριακή 29 Μαΐου 2011

Σημειολογία της ελπίδας: Η ποίηση του Χ. Σ. Κρεμνιώτη



Μετουσίωση της μνήμης

Στην Κυριακή

Βγάζω από την απόσταση τη νύχτα και
Πέρα απ’ τις μορφές που καινούργιες προβάλλουνε
Βλέπω
Να συλλαμβάνει ο κόσμος
Τη μορφή σου
Σαν πέτρα διαμελίστηκε
Η καρδιά που σκορπίστηκε,
Φωλιές, γεννώντας, μεσοπέλαγες
Και μνήμες θέλησης
Αυτόχθονες θα τις σκηνώνουν κρατώντας
Εμένα
Μακριά απ ‘τα κομμάτια μου

Αυτό που δεν θυμούνται, μα το λένε ουρανό,
Στέκει σαν στάχτη που δεν πέφτει
Ωχρός
Σαν έφηβος που τάισε το ένστικτο του (η ψυχή
Θυμιδίες στα έλη της σήψης δεν
είναι
μια κιτρινίλα μες στο γκρι του γκρίζου)

Το αίμα
Νωπό
Μες απ’ τα νύχια των εδώ ηγεμόνων
Μεσουρανεί
Στη φωνή μου σαν στέμμα:

Αθώοι, Αθώοι, Αθώοι

(Αυτές οι πόλεις
Δεν σε χωρούν εάν στοχαστείς την αθωότητα
Μα φτάνω
Από την άτρωτη Πλευρά του Κόσμου
Όπου η Φωτιά είναι απλούστατο
Φως
Και η σάρκα που σκορπίστηκε, γίνεται Σώμα)


Ο Χρίστος Κρεμνιώτης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Έκανε ημιτελείς σπουδές φυσικής στο πανεπιστήμιο της Ρώμης και παρακολούθησε μαθήματα ποίησης και μουσικής στη Ρώμη και την Αθήνα. Το 2008 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πλανόδιον το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Ώριμο σπέρμα» ενώ ένα χρόνο μετά, ακολούθησε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Εφηβεία του Μπλε» από τις εκδόσεις Οδός Πανός.
Η ποίηση του Χ.Σ. Κρεμνιώτη είναι μια ποίηση απαιτητική. Συγγενής με τον ιταλικό ερμητισμό του Κουαζίμοντο και του Ουνγκαρέτι, όσο και τη φωνή του Γιώργου Σαραντάρη, η ποιητική αυτή γλώσσα ενώνει τα στοιχεία της δυτικής κληρονομιάς του μοντερνισμού, με τις ιδέες και το λεξιλόγιο των πατερικών κειμένων και της παράδοσης των μυστικών του ορθόδοξου χριστιανισμού. Και στα δύο βιβλία ανάμεσα στα ποιήματα παρεμβάλλονται τα «περάσματα», ποιητικά κομμάτια που χωρίζουν, δομούν και τελικά δίνουν συνολική μορφή στα δύο ποιητικά βιβλία.
Τα υλικά της ποίησης του Κρεμνιώτη στην πρώτη ανάγνωση μοιάζουν απλά. Ο ποιητής δεν προτιμά τα μεγάλα σχήματα, τις περίπλοκες ποιητικές, τη φανταχτερή λέξη και εκφορά. Η στίξη συχνά αποφεύγεται χωρίς να αποκλείεται. Αντίθετα αρχιτεκτονεί την απλότητα, για να στοχεύσει σε κάτι πιο σύνθετο (Ζητάω τη γεωμετρία σου τέλος\ της έκρηξης). Να μιλήσει για εκείνη την ευκρίνεια των αρχικών θεμάτων, των πρωταρχικών αναζητήσεων: ζωή, αγάπη, θάνατος, ομορφιά. Τα ποίημα προσπαθούν να διανύσουν τη μέγιστη απόσταση μέσα στον ελάχιστο χώρο. Η πραγματική έκταση, ο πραγματικός ρυθμός βρίσκονται μέσα στη σημασία της κάθε λέξης.

Νοσταλγός του ασύλληπτου

Στη συγκεκριμένη ποιητική το δεύτερο πρόσωπο συναντιέται σχεδόν εξίσου συχνά με το πρώτο. Η ίδια η ποίηση μετατρέπεται σε μια χειρονομία περιγραφής και αφής του Άλλου. Πολύ περισσότερο από το να σημαίνει, υπονοεί( ψιθυρίζοντας μόνο λέγεται η αλήθεια\ σσς….\ δεν γεννήθηκε τίποτε ακόμα.) Τα δύο αυτά βιβλία μας περιγράφουν μια πληγή (Είμαι μόνος.\ Σαν εμένα.). Μια πληγή στο πρόσωπο, την κοινωνία, τον κόσμο κατακερματισμένο σε ένα ατελείωτο επιμέρους. Η ίδια η ποιητική πράξη μοιάζει σε αυτές τις σελίδες με την προσπάθεια άρσης πάνω από το τραύμα, μια επούλωση, μια πολλαπλή συμφιλίωση με το χθες, το έξω, το αύριο.
Συχνά βρισκόμαστε μπροστά σε έναν ποιητικό επαναπροσδιορισμό των πραγμάτων (Άκου: κραυγή είναι η λήθη), (ο έρωτας\σιωπή που επιστρέφει). Οι ορισμοί αυτοί δεν περιγράφουν το αντικείμενο στο οποίο αναφέρονται όσο το υποκείμενο από το οποίο πηγάζουν, τον τρόπο που το υποκείμενο κοινωνεί το σύμπαν, από το άπειρο μέχρι τον σε ελάχιστη απόσταση διπλανό.
Ο ποιητής έρχεται αντιμέτωπος με τη σύγκρουση των αντιθέτων, ψάχνει το θαύμα ανάμεσα στο φως και το χώμα (ώριμο σπέρμα\... \ πέφτοντας\ σκορπίζει έναστρο χώμα). Τα ποιήματα μοιάζουν να μετεωρίζονται στο σύνολό τους, ανάμεσα στη λογική, το σώμα, την ύλη απλωμένη στην πιο ξεκάθαρη μορφή της από τη μία και από την άλλη στη μεταφυσική, την πνευματικότητα και το συναίσθημα. Όμως η ποίηση υπερβαίνει τον ορθολογισμό και οι συγκρούσεις αυτές δεν γίνονται ορατές σαν διαχωρισμός, αλλά σαν ενότητα. Εκεί που τα αντίθετα τελικά συμφιλιώνονται μέσα από ένα νέο που έρχεται από παλιά. Έτσι τα αντίθετα συνυπάρχουν πάντα σε κίνηση, ακόμα και εκεί που η λογική δεν το επιτρέπει. Στο σημείο αυτό, ο ποιητής (όπως ο Κρεμνιώτης περιγράφει στους στίχους του) γίνεται ένας νοσταλγός του ασύλληπτου.

(Στην εφημερίδα Εποχή)

Κυριακή 22 Μαΐου 2011

Για την υπεράσπιση των καταλήψεων



Τις τελευταίες ημέρες, βιώνουμε μια κατάσταση πολλαπλής αγριότητας, ακολουθούμενη από την καταστολή της αστυνομίας. Μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για να γίνει αποδεκτή η καταστολή είναι μια πολλαπλή εξίσωση από τον κυρίαρχο πολιτικό λόγο και το λόγο των καναλιών. Έτσι οι εργατικές πορείες ή οι πορείες διαμαρτυρίας κατά της καταστολής ταυτίζονται με τα ρατσιστικά πογκρόμ, η εγκληματικότητα ταυτίζεται με τη μετανάστευση, η Χρυσή Αυγή με τις αριστερές οργανώσεις και πρόσφατα οι αφισοκολλήσεις ταυτίστηκαν με την τρομοκρατία (όταν την Τρίτη έγιναν μαζικές προσαγωγές κατά τη διάρκεια αφισοκόλλησης). Οι καταλήψεις ταυτίζονται με φωλιές του κακού, εστίες βίας και επικινδυνότητας προς την κοινωνία, με γιάφκες πολιτικής έντασης και μη επιτρεπτού λόγου. Δύο από τις μεγαλύτερες καταλήψεις του κέντρου, αυτή της Βίλλας Αμαλίας και αυτή της Σκαραμαγκά, δέχτηκαν πολλαπλές επιθέσεις τις τελευταίες μέρες, άλλοτε από την αστυνομία, άλλοτε από την άκρα δεξιά και άλλοτε από συντονισμένες κινήσεις των δύο. Ποια είναι η πραγματική φύση των καταλήψεων, ποια η πολιτική τους αναγκαιότητα και η σημασία τους και τελικά προς τι η αγριότητα στην προσπάθεια παύσης τους;

Ανάγκη
για κοινωνικοποίηση

Σε παγκόσμια κλίμακα, οι καταλήψεις ξεπερνούν κατά πολύ τους μικρούς αριθμούς. Καταλήψεις ανθίζουν παντού, ανεξαρτήτως κοινωνικής πραγματικότητας, πολιτισμού ή κουλτούρας. Από την Κένια μέχρι το Κεμπέκ, από τη Νέα Υόρκη μέχρι την Κυψέλη και το Χαλάνδρι. Παρά τις διαφορές τους, όλες οι προσπάθειες εμφανίζουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά. Σε γενικές γραμμές, οι καταλήψεις χωρίζονται σε δύο είδη: τις καταλήψεις στέγης και τις καταλήψεις που γίνονται για τη δημιουργία ενός χώρου με πολιτικά, κοινωνικά ή καλλιτεχνικά χαρακτηριστικά. Και αν η πρώτη περίπτωση καλύπτει κάποιες ανάγκες που δεν χρειάζονται επεξήγηση, ποιες ανάγκες καλύπτονται από τις καταλήψεις των κοινωνικών κέντρων;
Οι καταλήψεις έρχονται να μιλήσουν ξανά για τον τρόπο που κοινωνικοποιούμαστε και βιώνουμε την πραγματικότητα στα αστικά κέντρα. Ζούμε σε πόλεις αχανείς, κυριαρχούμενες από διαμεσολαβήσεις σε κάθε επίπεδο, πόλεις που εμποδίζουν την έκφραση, τη συνομιλία, την επαφή. Οι γειτονιές έχουν μετατραπεί σε αποθήκες, οι δρόμοι σε διαδρόμους μοναξιάς, οι πλατείες και τα πάρκα σε ένα εξουθενωμένο και άχαρο φόντο της ρουτίνας. Ο δημόσιος χώρος στην Ελλάδα περιορίζεται, συρρικνώνεται, απαξιώνεται και χάνεται. Οι καταλήψεις είναι ένας τρόπος επαναθεμελίωσης του δημοσίου, μια πράξη που περιγράφει τις δυνατότητες, προτείνει ακόμα και μέσα στη σιωπή. Επαναδιατυπώνουν την ανάγκη για κοινωνικοποίηση, ταυτίζοντας το κοινωνικό με το πολιτικό.

Παράκαμψη
των μεσαζόντων

Η ίδια η ταυτότητα και η ουσία μιας κατάληψης βρίσκεται στη γενεσιουργό της πράξη, την κατάληψη και αναπροσαρμογή του χώρου, την αναδιανομή του δημοσίου. Η πράξη αυτή είναι μια πράξη πολιτικής ανυπακοής. Μια πράξη που αρνείται να θεωρήσει ως αυτονόητο το κοινότοπο, αμφισβητεί την ιερότητα των θεσμών και τον νόμων, νομιμοποιώντας το αναγκαίο και το αυτονόητο. Η συνέχεια και η ομαλότητα διαταράσσεται και σπάει μέσα από μια πρόταση εφαρμοσμένη, ένα εγχείρημα που περιγράφει σε μικρογραφία τις προτάσεις και τις δυνατότητες της συνεργασίας.
Οι χώροι αυτοί καταφέρνουν να εντάξουν στην πολιτική κάθε διαφορετική δραστηριότητα. Εξαιτίας της ίδιας τους της φύσης ό,τι συμβαίνει σε μια κατάληψη παίρνει το χαρακτήρα του πολιτικού. Από μια έκθεση φωτογραφίας, μέχρι μια θεατρική παράσταση, από μία πολιτική συζήτηση μέχρι ένα συσσίτιο. Ανεξάρτητα από τη θεματική της κάθε εκδήλωσης, η ίδια η πράξη της πολιτικής παράκαμψης των κάθε είδους μεσαζόντων, ορίζει το πλαίσιο στο οποίο υπάρχει ένα γεγονός. Οι πυρήνες αυτοί προτείνουν και εφαρμόζουν την ενότητα, σε ένα διαμελισμένο κόσμο, όπου οι επιμέρους κύκλοι δεν εφάπτονται.

Άνοιγμα στην κοινωνία

Σε ένα τοπίο σαν το σημερινό, επιτυχία και σκοπός μιας κατάληψης είναι η ίδια η ύπαρξή της, η συνέχειά της παρά τις όποιες δυσκολίες. Στόχος πρέπει να είναι το άνοιγμα στην κοινωνία, στη γειτονιά ώστε να γίνει κτήμα της όχι τόσο ο υπό κατάληψη χώρος, αλλά η διάθεση και η δράση που τον δημιούργησαν, η ριζοσπαστικότητα του χαμένου αυτονόητου, ο πυρήνας που επέτρεψε τη συνέχειά της κίνησης και οι αξίες που επέβαλλαν την αναγκαιότητά του: η ίδια η ουσία της πολιτικής ανυπακοής.

(Στην εφημερίδα Εποχή)

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Humba!: Ένα διαφορετικό αθλητικό έντυπο


* Love the game. Respect the game. Reclaim the game…


Το ποδόσφαιρο, αλλά και γενικότερα ο οργανωμένος αθλητισμός, αντιμετωπίστηκε συχνά με εχθρότητα από την ελληνική αριστερά. Το νέο όπιο του λαού, όπως χαρακτηρίστηκε, αναλύθηκε συχνά ως το πλέον διαδεδομένο μέσο αποπροσανατολισμού των μαζών, εκτόνωσης της όποιας οργής, ομαδοποίησης με όρους φανατικούς μέσα στη σχετικότητά τους. και αν κάτι τέτοιο όντως ισχύει ανά περιόδους (όπως π.χ. την περίοδο της χούντας με την πορεία του Παναθηναϊκού μέχρι το Γουέμπλεϊ), η ανάλυση παραμένει απλοϊκή.
Ένα κομμάτι της καθημερινότητας με τέτοια έκταση, έχει πτυχές διαφορετικές και σύνθετες, που ορίζουν το σύνολο ως μονάδες και ως συνδυασμοί. Αθλητές, φίλαθλοι και οπαδοί, διοικήσεις και επιχειρηματίες, κρατικός και ανεπίσημος τζόγος πρωταθλητισμός και ερασιτεχνισμός συνθέτουν ένα σύνολο με αντιθέσεις, καταφάσεις και αρνήσεις. Αθλητισμός δεν είναι μόνο η επίδοση, το σκορ και η βαθμολογία, αθλητισμός είναι και τα κάγκελα των κερκίδων, τα πανό, μια ασπρόμαυρη ιστορία του παρελθόντος, ένα δελτίο ερασιτεχνικής ομάδας και ένα κακόγουστο εξώφυλλο. Ο αθλητικός Tύπος, θεωρείται συχνά εξωαθλητική παράμετρος, απλός σχολιαστής των γεγονότων. Στην πραγματικότητα τα ΜΜΕ συνδιαμορφώνουν και επηρεάζουν την ταυτότητα του αθλητισμού και μάλιστα καθοριστικά. Η Ελλάδα, συγκεκριμένα, είναι η μόνη χώρα με τόσο μεγάλο αριθμό αθλητικών εφημερίδων και μάλιστα σε μεγάλο τους ποσοστό χρωματισμένων και στραμμένων στην υποστήριξη μιας ομάδας. Τόσο συχνά τα εξώφυλλα και τα άρθρα των εφημερίδων, τα μη διασταυρωμένα τους ρεπορτάζ και η προστακτική τους κλίση, δυναμιτίζουν και φανατίζουν σπρώχνοντας κινήσεις και πράξεις. Ανάμεσα στον αχανή αριθμό των εντύπων, το περιοδικό «Ηumba!» στέκεται σαν μια ευχάριστη εξαίρεση.

Για το κοινωνικό
και πολιτικό νόημα των σπορ

Το «Humba!» ξεκίνησε τον Μάρτιο του 2010 και κυκλοφορεί κάθε τέσσερις μήνες. Τον Φεβρουάριο του 2011 κυκλοφόρησε το 4ο τεύχος. Πήρε την ονομασία του από τη τελετουργία του ποδοσφαιρικού πανηγυρισμού στο τέλος μιας αναμέτρησης. Κατά τον πανηγυρισμό αυτό, οπαδοί και αθλητές γίνονται ένα, υπερπηδώντας τους διαχωρισμούς ενωμένοι μέσω του ίδιου του αθλήματος.
Όπως μας πληροφορούν οι συντάκτες του «Humba!» από το editorial του πρώτου τεύχους, το περιοδικό αυτό δεν είναι μια πρόσθεση στον κανόνα των εντύπων. «Το περιοδικό που κρατάτε στα χέρια σας δεν αποτελεί ένα ακόμη έντυπο αθλητικής δημοσιογραφίας. Στις σελίδες του δεν θα βρείτε αποτελέσματα αγώνων, κριτική φάσεων, ανάλυση συστημάτων ή ανάλυση για το στοίχημα. Δεν θα βρείτε θέματα πιασάρικα, ούτε θέματα που εξυπηρετούν οτιδήποτε άλλο πέραν του «παιχνιδιού».»
Κεντρικό θέμα είναι η αλληλεπίδραση της κοινωνίας του αθλητισμού με την κοινωνία γενικότερα, οι σχέσεις που αναπτύσσονται, οι εξαιρέσεις στους διάφορους κανόνες και τελικά η ίδια η ουσία των σπορ. Θέματα όπως ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, το εκρηκτικό έτος του 1968, το απαρτχάιντ, τα αμερικανικά γκέτο ή τα λατινοαμερικάνικα μπάριο περιγράφονται μέσα από την έκφρασή τους στα γήπεδα. Από τις σελίδες του περιοδικού μέχρι στιγμής έχουν περάσει θεματικές όπως ο τερματοφύλακας Λεβ Γιασίν, η γερμανική Sankt Pauli, η ποδοσφαιρική (και όχι μόνο) κόντρα ανάμεσα στη Γιουβέντους και την Τορίνο, αλλά και η πρόσφατη απεργία των Ελλήνων καλαθοσφαιριστών. Αφιερώματα στα ποδοσφαιρικά κόμιξ, στα αγγλικά γηπεδικά φανζίν, αλλά και κείμενα του Μανώλη Αναγνωστάκη για το ποδόσφαιρο, συνεντεύξεις με τον Τόνι Νέγκρι αλλά και τον Julious Erving.

Ο οπαδός ισάξιος του αθλητή

Στις σελίδες του περιοδικού η κερκίδα αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεται και το γήπεδο. Ο οπαδός, έχει εδώ θέση ισάξια με αυτή του αθλητή, ως αναπόσπαστο κομμάτι της όλης διαδικασίας. Η έκφραση εντός και εκτός γηπέδου, οι αντιδράσεις, η κοινωνική καταγωγή των οπαδών έχουν την ίδια σημασία με τους τελικούς τις ήττες και τις νίκες των ομάδων: «Οι απόψεις των «παιδιών της κερκίδας» για αυτό που βλέπουν και αγαπούν, είναι εξίσου σημαντικές για εμάς με δηλώσεις παικτών, προπονητών ή άλλων παραγόντων για το «παιχνίδι». Το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον της «οπαδικής κουλτούρας» είναι ζήτημα μείζονος σημασίας.»’
Βασικό προτέρημα του περιοδικού εγχειρήματος, είναι πως τελικά συνδέει την εξαίρεση του αθλητικού κανόνα όπως αυτός καταγράφεται από τα ΜΜΕ ή τον δημόσιο λόγο, με την αυθόρμητη ανάγκη προς το παιχνίδι, την αθωότητα της αλάνας, το μυθικό της ανάμνησης, τη σημασία του οπαδού, το ιδιωτικό όνειρο μιας παρέας πάνω από την τσόχα του Σουμπούτεο. Και τελικά καταφέρνει να αποδείξει πως με τρόπους τελείως διαφορετικούς το «παιχνίδι» είναι κάτι που μας αφορά όλους.
Η κεντρική διάθεση του περιοδικού γίνεται από το βιβλιοπωλείο Αλφειός (Χαριλάου Τρικούπη 22), ενώ διατίθεται και στα βιβλιοπωλεία του κέντρου της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη, το Βόλο¨, τα Γιάννενα και άλλες πόλεις της Ελλάδας.

(Στην εφημερίδα Εποχή)

Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Η βιβλική οργή της νέας γενιάς και η ηλεκτρονική της έκδοση


Ζ. Δ. Αϊναλής: Η σιωπή της Σίβας
(ηλεκτρονική έκδοση του περιοδικού «Βακχικόν»)




Και πόσες νύχτες έρημος
σε στάσεις λεωφορείων
Και πόσες πόλεις έρημος
τις νύχτες στις γωνίες
Και ποια παράθυρα κλειστά
μες τη βροχή να τρέμω
Ποια μάτια ξένες γυναίκες μακρινές το γάλα τ’ αγωγιάτη
Ποια στύση στο καυλί
τον πόνο της εσπέρας
Ποια χέρια στα γόνατα
αγκαλιάζοντας
Στο στήθος ποιου εαυτού σκιά μου;
«Η σιωπή της Σίβας»

Ο Ζήσης Δ. Αϊναλής γεννήθηκε το 1982 στην Αθήνα. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Κάνει διδακτορικό στη Βυζαντινή Ιστορία και Φιλολογία στο Παρίσι όπου και διαμένει μόνιμα. Το 2006 κυκλοφόρησε η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ηλεκτρογραφία» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Το 2008, από τις ίδιες εκδόσεις κυκλοφόρησε το βιβλίο «Αποσπάσματα». Μεταφράσεις και δοκίμιά του έχουν εκδοθεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά. Επίσης ο ποιητής διατηρεί το blog Κενός Τίτλος, χώρο δημοσιεύσεων και αναδημοσιεύσεων παλαιοτέρων κειμένων (moggolospolemistisvalkaniosagrotisoklonos.wordpress.com).

«Η σιωπή της Σίβας» αποτελεί ένα έργο πρωτότυπο τόσο ως προς το ποιητικό της υλικό όσο και ως προς το εκδοτικό εγχείρημά της. Μέσα από την ανάγνωση παλαιοτέρων κειμένων, δοκιμάζεται μια ανακατασκευή μύθων ώστε η νέα τους σήμανση να περιγράψει ένα καινούργιο, σύγχρονο περιεχόμενο. Η φωνή που μιλάει τα ποιήματα, είναι αυτή του Βασιλέα Σολομώντα, βιβλικού προσώπου και φερόμενου ως συγγραφέα βιβλικών κειμένων. Η Σίβα του τίτλου είναι η βασίλισσα του Σαβά, για την οποία, σύμφωνα με το θρύλο, ο βασιλέας έγραψε το Άσμα Ασμάτων. Τρίτο πρόσωπο του κειμένου, είναι ο Μενελίκ, γιος του Σολομώντα και της Σίβας και πρώτος βασιλιάς της Αιθιοπίας. Το κείμενο αντλεί της αναφορές από ένα σύνολο θρησκευτικών κειμένων όπως τα βιβλία της παλαιάς Διαθήκης, καθώς και από την Kebra Nagast, αιθιοπικό έπος και θρησκευτικό βιβλίο των Ρασταφάρι. Η διακειμενικότητα και η αναφορά στο πολλαπλό των μύθων δεν είναι πρωταρχική, η γνώση τους δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ανάγνωση ίσως ούτε για την κατανόηση του κειμένου, αλλά περισσότερο ένα έδαφος πάνω στο οποίο θα οικοδομηθεί το βασικό θέμα του βιβλίου, η σύγκρουση των γενεών και η προδοσία της νεότερης γενιάς από την παλαιότερη.

Ιερή οργή

Το κείμενο αποτελεί ένα «ιερό» παιχνίδι με σχεδόν ξεχασμένα υλικά. Η γλώσσα του έργου μέσα στην έλλειψή της κατασκευάζει το πεδίο της σύγκρουσης. Σιωπές, αφαιρέσεις, η ασφυκτική συγκατοίκηση του μακρινού μυθικού παρελθόντος με εικόνες σημερινής ρουτίνας, η ταυτόχρονη λέξη του θρησκευτικού βιβλίου και η επιθετικότητα της σημερινής βλαστήμιας συνθέτουν ένα ψηφιδωτό ιερού κλίματος, βγαλμένου από την οργή του παρόντος και του ακυρωμένου μέλλοντος. Το αχρονικό παρελθόν, μέσα από τη μυθολογία υπάρχει όχι μέσα σε μία στιγμή, αλλά στην οικουμενικότητα της στιγμής. Έξω από το χρόνο το γεγονός γίνεται επίκαιρο. Η σύγχρονη πολιτική κατάσταση και το κληροδοτημένο αβέβαιο είναι οι πραγματικοί πρωταγωνιστές. Η οργή μέσα από μια γλώσσα συχνά βιβλική, αποκτά την ένταση μυθικού κατακλυσμού. Όχι ως παράπονο αλλά ως κραυγή, η νεότερη γενιά απευθύνει την ποίηση της προς την γενιά που την καταδίκασε: «Πόσες και πόσες φορές δεν μ’ έβαλε ο πατέρας μου ν’ αποστηθίσω ψόφιους στίχους;/ και τι έφταιγα εγώ για κείνον; / Για τη δική του άρνηση, για τα δικά του όχι;/ Για τη δική του μίζερη σιωπή, για την υποταγή του;/Για το σκυφτό κεφάλι του, για την παραίτησή του;»

Η ηλεκτρονική έκδοση

Με το συγκεκριμένο εγχείρημα το περιεχόμενο του βιβλίου έρχεται να συναντήσει την εκδοτική του υπόσταση, ως μια διπλή περιγραφή αλλά οριακά και ως μια απάντηση. Η τέχνη και οι φορείς της αποτελούν κομμάτια της κοινωνίας και αναπόφευκτα υπάρχουν μέσα στα πλαίσια που αυτή επιτρέπει και επιβάλλει.
Η καλλιτεχνική διάσταση δεν αποτελεί μια εξαίρεση της κοινωνίας και της πλήρους περιγραφής της με οικονομικούς όρους, αλλά μια παράδοξη και απόλυτη επιβεβαίωση των όρων που ισχύουν συνολικά σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας. Η ίδια η τέχνη εδώ και καιρό δεν ορίζεται από τους δημιουργούς της, αλλά πολύ περισσότερο από τους διακινητές της. Εκδοτικοί οίκοι, περιοδικά, γκαλερί, θέατρα λειτουργούν όχι μόνο ως διαμεσολαβητές αλλά ως κυρίαρχοι που επιβάλλουν απόλυτα την αισθητική, την πολιτική και τελικά την ίδια την υπόσταση του έργου. Το εμπόριο του βιβλίου και ακόμα περισσότερο οι τρόποι με τους οποίους υπάρχει επιβάλλουν την οικονομική διάσταση ακόμα και στο περιεχόμενο των έργων. Και δεν υπάρχει καμία κριτική που να μπορεί να μιλήσει δυνατότερα από την σιωπή που επιβάλλει η απόρριψη ενός έργου. Όταν μάλιστα η απόρριψη αυτή προκύπτει όχι με λογοτεχνικά κριτήρια αλλά με κριτήρια εμπορίου, αναπόφευκτα οδηγεί σε μια ποιοτική υποβάθμιση. Η άτυπη ταρίφα που πρέπει να πληρώσει ένας ποιητής για την έκδοση ενός βιβλίου ποίησης, φτάνει σήμερα τα 3.000 ευρώ. Χωρίς κανένα άλλο κριτήριο, ο εκδότης επιβάλλει τη συνύπαρξη της σιωπής όσων δεν έχουν να πληρώσουν με το θόρυβο των άπειρων καλοπληρωμένων εκδόσεων σε ένα ασύμμετρο ποιητικό σύνολο.
Οι ηλεκτρονικές εκδόσεις και τα e-books δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το βιβλίο. Ως αντικείμενο καλλιτεχνικής ολοκλήρωσης, ως ιστορία, ως πάθος ακόμα και ως φετίχ. Μπορούν όμως να επαναδιαπραγματευθούν τους όρους της διακίνησης, τη δύναμη των εκδοτικών οίκων και τελικά τις αξίες ενός (και) καλλιτεχνικά χρεοκοπημένου συνόλου.
«Η σιωπή της Σίβας» μπορεί να αναγνωστεί δωρεάν στον ιστότοπο του περιοδικού «Βακχικόν» (http://www.vakxikon.gr/) ή με ένα κλικ στο σύνδεσμο:
http://www.vakxikon.gr/content/view/813/3479/lang,el/

(στην εφημερίδα Εποχή)

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

N.F.Simpson: Ένα ηχηρό κουδούνισμα.




Σκηνικό: Το σαλόνι των Πάραντοκ, στο σπίτι τους στα προάστια. Απόγευμα. Μια πόρτα πίσω στο κέντρο οδηγεί σε έναν μικρό διάδρομο εισόδου όπου κρέμονται καπέλα και παλτά. Δεξιά της πόρτας υπάρχει ένα παράθυρο από το οποίο μπορούμε να δούμε όποιον στέκεται στο κατώφλι. Ένα παράθυρο στα δεξιά κοιτά τον κήπο. Αριστερά βρίσκεται το τζάκι. Ένας καναπές στο κέντρο αριστερά με ένα μικρό τραπέζι με ράδιο. Μπροστά του ένα μικρό τραπέζι του καφέ. Πάνω του σύνεργα ραπτικής. Δεξιά στο κέντρο μια κουνιστή πολυθρόνα και δεξιά ένας μπουφές με πολλά μπουκάλια. Μικρά τραπέζια υπάρχουν μπροστά, δεξιά και αριστερά. Ένα τηλέφωνο στο αριστερό τραπέζι. Εντοιχισμένες βιβλιοθήκες καλύπτουν τον τοίχο αριστερά της πόρτας.. Στο χολ μία ντουλάπα και ένας καλόγερος με κρεμασμένα παλτά και καπέλα.


(Όταν σηκώνεται η αυλαία, δεν έχει ακόμη σκοτεινιάσει και οι κουρτίνες των παραθύρων είναι ακόμη ανοιχτές. Φωτιά στο τζάκι. Ο Μπρο και η Μίντι Πάραντοκ έχουν μόλις μπει. Ένα καλαθάκι για ψώνια, γεμάτο βιβλία βρίσκεται πάνω στο τραπεζάκι του καφέ. Κοιτούν από το παράθυρο στα δεξιά τον κήπο.)



Μίντι- Πρέπει να μείνει έξω!
Μπρο- (φεύγοντας από το παράθυρο) Ποιες είναι οι διαστάσεις του;
Μ-(συνεχίζοντας να κοιτά από το παράθυρο)Δεν χρειάζεσαι τις διαστάσεις. Κάτι τόσο μεγάλο εδώ μέσα; Ζούμε σε μεσοτοιχία!
Μπ-(κινούμενος προς τον σοφά)Νόμιζα ότι ζούσαμε σε Μπανγκαλόου(παίρνει δυο γαλλικά κλειδιά από τον σοφά)
Μ- Πολλοί πιστεύουν ότι προσπαθείς να φαίνεσαι σημαντικότερος από ότι είσαι.
Μπ-Τι κάνουν αυτά εδώ; Πότε παραγγείλαμε γαλλικά κλειδιά;
Μ-(χωρίς να γυρνά) Ήτανε δείγμα δωρεάν.
Μπ-και γιατί κατάλαβαν ότι χρειαζόμαστε δυο;
Μ-(φεύγει από το παράθυρο και αρχίζει να βάζει τα βιβλία από το καλάθι στη βιβλιοθήκη)Το ένα από τα δυο είναι για να ξεβιδώνεις
Μπ-Αυτό μπορείς να το κάνεις με οποιοδήποτε γαλλικό κλειδί.
Μ-(κρατώντας μια χούφτα όμοια μικρά βιβλία)Πήρα μερικά ακόμη από αυτά, σε περίπτωση που έρθει ο θείος Τεντ. Φαντάζομαι ότι θα ζητήσει κριτικά δοκίμια με το τσάι του.
Μπ-(μετά από παύση)Δεν υπάρχει η παραμικρή διαφορά μεταξύ τους .Μπορείς να χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε από τα δυο για να βιδώσεις και οποιοδήποτε από τα δυο για να ξεβιδώσεις.
Μ-(τοποθετεί και το τελευταίο βιβλίο, σηκώνει το καλάθι και πηγαίνει προς την πόρτα)Το ένα είναι μεγαλύτερο από το άλλο ή κάτι τέτοιο .(βγαίνει αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή)
Μπ-Είναι ρυθμιζόμενα Μίντι. Η διαφορά τους με τα υπόλοιπα κλειδιά είναι πως είναι ρυθμιζόμενα. (αφήνει τα κλειδιά στον σοφά, πηγαίνει στην πολυθρόνα, κάθεται και διαβάζει εφημερίδα)
Μ-(από το άλλο δωμάτιο)ή μικρότερο.
Μπ-Το θέμα είναι ότι δεν χρειαζόμαστε ρυθμιζόμενα γαλλικά κλειδιά .(παύση)Θα είχε ενδιαφέρον να βλέπαμε τι θα γινόταν αν άνοιγα την πόρτα και τους άφηνα να μας γεμίσουν το σπίτι ρυθμιζόμενα γαλλικά κλειδιά.
Μ-(από το άλλο δωμάτιο)Δεν χρειάζεται να τα χρησιμοποιήσουμε αν δεν μας αρέσουν.
Μπ-(παύση)Θα άδειαζαν ένα ολόκληρο κουτί εργαλεία πάνω μας πριν το πάρουμε χαμπάρι.
Μ-(από μέσα)δεν θα ξαναπεράσουν.
Μπ- Ελπίζω να έχεις δίκιο. Μόνο αυτό μπορώ να σου πω.
Μ-(από μέσα)Μακάρι να ήταν το μόνο.(μπαίνει ξανά κοιτώντας συνέχεια το παράθυρο κατευθυνόμενη προς αυτό)Μακάρι να ήταν το μόνο που μπορείς να πεις .Μόνο που τότε θα το έλεγες ξανά και ξανά όλη την ημέρα, σαν διανοητικά καθυστερημένος παπαγάλος(κοιτά σταθερά έξω).
Μπ-Τυπικό γυναικείο σχόλιο. Ένας παπαγάλος που λέει το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά δεν θα ήταν υποχρεωτικά διανοητικά καθυστερημένος. Αν διδάχτηκε μόνο ένα πράγμα πως μπορεί να πει κάτι το διαφορετικό;
Μ-Κοίτα τον!
Μπ-Μπορεί να είναι μια διδακτική ανωμαλία αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα.
Μ-Κοίτα πως φτεροκοπούν τα τεράστια αυτιά του!
Μπ-(παύση)Συμβαίνει μόνο μια φορά το χρόνο για όνομα του θεού.
Μ-Σίγουρα ήξεραν το νούμερο που παίρνουμε πάντα.
Μπ-Ίσως απλά να μας έστειλαν λάθος.
Μ-Είναι αρκετά μεγάλο ακόμη και για ξενοδοχείο.(παίρνει ένα περιοδικό από το τραπεζάκι του καφέ και κάθεται στον καναπέ). Ακόμα και αν είχες ένα ξενοδοχείο ή ένα ιδιωτικό σχολείο ή κάτι τέτοιο, ακόμα και τότε δεν θα χρειαζόσουν κάτι τόσο μεγάλο(ξεφυλλίζει το περιοδικό).
Μπ-Πιστεύω πως όχι
Μ-Και σκέψου κατά τη διάρκεια της νύχτας να τον πιάσει λύσσα. Δεν θα σηκωθώ από τον ύπνο μου για αυτό .
Μπ-Και γιατί έχει περισσότερες πιθανότητες από ένα μικρότερο να το πιάσει λύσσα μέσα στη νύχτα;
Μ-Αν όμως συμβεί, θα περάσει ξανά η κυρία Στένσιλ και θα μας απειλήσει ξανά ότι θα φέρει τον σύλλογο προστασίας των ζώων.
Μπ-Θα έπρεπε να ήσουν εκεί μόλις το έφερναν , θα μπορούσες να απορήσεις μπροστά τους για τις διαστάσεις του.
Μ-Δεν μπορώ να φανταστώ τι όνομα θα του δώσουμε. Δεν μπορούμε να το ονομάσουμε ξανά κύριο Χαντάκι.
Μπ- Η μόνη φορά που δεν το αποκαλέσαμε κύριο Χαντάκι ήταν πριν τρία χρόνια όταν είχαμε να κάνουμε με μια καμηλοπάρδαλη .
Μ-Και δες σε τι ιστορίες μας έβαλε πριν την δώσουμε στο μαγαζί με τα μεταχειρισμένα
Μπ- Μας έμπλεξε σε ιστορίες . Κάτι δεν πήγαινε καλά με την καμηλοπάρδαλη .(αφήνει το περιοδικό και παίρνει τα σύνεργα ραπτικής, τα οποία και χρησιμοποιεί. Αυτή η πράξη συνεχίζεται με διακοπές όλο το απόγευμα)
Μ-Φαντάσου να φωνάζεις ένα άχαρο τεράστιο πράγμα σαν αυτό κύριο Χαντάκι
Μπ-Γιατί όχι;
Μ-Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε καθώς τα χρόνια περνούν να τον φωνάζουμε Κύριο χαντάκι.
Μπ-Μιλάς σαν να είναι το ίδιο ζώο κάθε φορά.
Μ- Σκέψου τι θα πουν οι γείτονες αν μας ακούσουν να το φωνάζουμε με άλλο όνομα.
Μπ-Ξέρω πως θες να το ονομάσεις.
Μ- Θα πιστεύουν πως περάσαμε όλη μας τη ζωή προσπαθώντας σκληρά να βρούμε όνομα για να δώσουμε στο ζώο.
Μπ-Θέλεις να το ονομάσεις βασιλέα Οιδίποδα, έτσι δεν είναι;
Μ-Μου φαίνεται καλύτερο από το κύριος Χαντάκης καθώς περνούν τα χρόνια. Τουλάχιστον ακούγεται σαν να ξέρουμε τη συμβαίνει στον κόσμο.
Μπ-(περιφρονητικά)Βασιλέας Οιδίποδας! Αχ Αχ !’’Μόνο ότι πεθαίνει ανθίζει’’ ,θυμάσαι Οιδίποδα?
Μ-Αν το λες με αυτό το ύφος προφανώς ακούγεται ανόητο.
Μπ-Οιδίποδας; Δεν ήταν και ότι καλύτερο μπορούσες να βρεις ε;
Μ-Οτιδήποτε θα ακουγόταν γελοίο αν το έλεγες με αυτό το ύφος.
Μπ-Δεν είναι πάντως το όνομα, αυτό που θέλει αλλαγή.
Μ-Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι ένα τηλέφωνο στον ζωολογικό κήπο .Πες τους να έρθουν να τον μαζέψουν.
Μπ-Και θα μείνουμε χωρίς καθόλου ελέφαντα;
Μ-Πες τους να έρθουν να τον μαζέψουν. Όσο νωρίτερα τόσο το καλύτερο. Προτιμώ να μην έχω καθόλου ελέφαντα.
Μπ-Αυτή είναι η δική σου οπτική.
Μ-Τα καταφέραμε χωρίς ελέφαντα τη χρονιά που είχαμε την καμηλοπάρδαλη.
Μπ-Το ξέρω ότι τα καταφέραμε τη χρονιά που είχαμε την καμηλοπάρδαλη .Μα δες τι προβλήματα μας δημιούργησε στην ανταλλαγή της .Δεν θέλω τα ίδια ξανά.
Μ- Είναι ο σύλλογος προστασίας ζώων που φοβάμαι .
Μπ-Δεν μας έχουν πάρει χαμπάρι ακόμη .Όπως και να έχει δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τον ζωολογικό κήπο τέτοια ώρα, θα είναι κλειστά.
Μ-Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μας έστειλαν από την αρχή αυτό που ζητήσαμε.
Μπ-Θα βοηθούσε μήπως άμα έπαιρνα τηλέφωνο τον Έντι?
Μ-Ναι πάρε τον Έντι τηλέφωνο .Ή τη Νόρα .Η Νόρα σίγουρα θα ξέρει τι να κάνουμε . Μάζευαν περιστέρια. Είχαν ένα δωμάτιο γεμάτο με διάφορα είδη πουλιών με λευκά ποντίκια και τέτοια, όταν ζούσαν στον αριθμό 89. Μπ- Σήμερα πάντως, πρέπει να μείνει έξω.
Μ-Δεν τον βάζω στην κουζίνα μου αν εκεί θέλεις να καταλήξεις.
Μπ-Αν αρχίσει να τριγυρνά αδέσποτα στην περιοχή μέσα στη νύχτα θα έρθει ο σύλλογος προστασίας ζώων και τότε θα έχουμε πολλές δυσκολίες .
Μ-Όχι αν καταφέρουμε να τον ανταλλάξουμε .Πάρε τη Νόρα.
Μπ-Αν τον ανταλλάξουμε λοιπόν το πρωί ποιος ο λόγος να σκεφτείς ένα όνομα σαν το Βασιλέας Οιδίποδας.
Μ-Γιατί δεν πρόκειται να συνεχίσω να τον φωνάζω κύριο Χαντάκι για άλλα 6 χρόνια. άμα θες εσύ κάντο. Εγώ πάντως διαφωνώ.
Μπ-Δεν ήθελα να τον ονομάσουμε κύριο Χαντάκι τότε που ήταν καμηλοπάρδαλη .Αυτή η ιδέα ήταν δικιά σου. Ήταν δική σου ιδέα πως θα ήταν μια ευχάριστη αλλαγή να δώσουμε το όνομα σε μια καμηλοπάρδαλη αντί σε έναν ελέφαντα .Τώρα παραπονιέσαι επειδή τον αποκαλείς κύριο χαντάκι εδώ και τρία χρόνια.
Μ-Πιστεύω πως θα είμαστε καλυτέρα χωρίς αυτό.
Μπ-Γιατί το λες ?
Μ-Το πιστεύω. καλύτερα χωρίς αυτό. Από τότε που μας το έφεραν δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να τσακωνόμαστε.
Μπ-Δεν είμαστε έτσι όταν μας το έφεραν.
Μ-Αυτό είναι το θέμα .(σιωπή. Ο Μπρο διαβάζει την εφημερίδα του. Μετά από λίγο)
Μπ- Εάν πρόκειται να αλλάξουμε το όνομα, δεν καταλαβαίνω τι έχεις κατά του ‘’Χαντάκης’’
Μ- Το Χαντάκης είναι όνομα κατάλληλο για μαϊμού.
Μπ-Ας δοκιμάσουμε μερικά ονόματα και να δούμε που θα συμφωνήσουμε .Λοιπόν αρχίζω: Χαντάκης
Μ- Το Χαντάκης κάνει για μαϊμού ,Πίδακας είναι ταιριαστό όνομα για ελέφαντα.
Μπ- Στρατάρχης Μπένμποου.
Μ- Χίραμ Μπ. Λάρκσπουρ.
Μπ- Πλέυμπου.
Μ-Σκοτωμένος- με -ευγένεια Κόρκοραν.
Μπ-Νέο-κρασί-σε-παλαιά-μπουκάλια Μπάκχαους.
Μ-Κρίμα– που-είναι- πόρνη Χίγκνετ.
Μπ-Εωσφόρος.
Μ-Στώουνχεντς
Μπ-Γλουτός(παύση).
Μ-Μπ(ταυτόχρονα) –Σπλίντερ.
Μπ-Δόξα τον θεό μπορούμε να συμφωνήσουμε και σε κάτι .Τώρα μπορώ να τηλεφωνήσω στον Εντι (αφήνει την εφημερίδα του. Πάει στο τηλέφωνο και τηλεφωνεί)
Μ-Γιατί να πάρεις τον Έντι όταν έχουμε τη Νόρα που έχει και κάποια εμπειρία με τα ζώα .Θα μπορούσε να προτείνει κάτι .
Μπ-Επιμένεις να το λες.
Μ-Λοιπόν;
Μπ-(στο τηλέφωνο)Η κυρία Μόρτις;… Ναι μπορείτε; πείτε της ότι ο Μπρο Πάραντοκ θέλει να της πει δυο κουβέντες .(περιμένει)
Μ-Αποφάσισες τελικά να πάρεις τη Νόρα;
Μπ-(αγνοώντας την Μίντι, στο τηλέφωνο)Εμπρός; Νόρα; Ναι σε ευχαριστώ Νόρα. Και εσύ πως είσαι; Ω ! και τι είναι αυτό Νόρα; Ένα τι; Όχι! Δεν μπορώ να το πιστέψω .Περίμενε μισό λεπτό φέρνω τη Μίντι.
Μ-Μη μου πεις ότι πήραν το δικό μας .
Μπ-(στη Μίντι) Το φίδι τους. Είναι πολύ κοντό .
Μ-Πολύ κοντό για τι πράμα; (σηκώνετε και του παίρνει το ακουστικό)
Μπ- Λέει ότι φοβάται τον σύλλογο προστασίας ζώων
Μ-(στο τηλέφωνο)Νόρα; Ναι μου το είπε ο Μπρο .Δεν είναι τρελό; Ναι…Ναι…Και ξέρεις πως έκαναν ακριβώς το ίδιο με εμάς. Όχι. Σχεδόν δέκα φορές μεγαλύτερο. Θα περίμενες να έχουν μάθει μέχρι τώρα ,έτσι δεν είναι; Ένα τέτοιο μέγεθος σε μια μεσοτοιχία;
Μπ- Για πεντηκοστή φορά είναι Μπανγκαλόου!
Μ- (στον Μπρο)Μα για όνομα του θεού. (στο τηλέφωνο)Όχι στον Μπρό μιλούσα .Δεν μπορεί να παραδεχτεί ότι ζούμε σε μεσοτοιχία. Θα ήταν άθλος να του το αποδείξω και θα έπρεπε να το επαναλάβω εκατό φορές.

Μπ-Δεν θα είχα αγοράσει το σπίτι αν δε το κοίταγα πρώτα προσεχτικά.
Μ-(στο τηλέφωνο)Μισό λεπτό Νόρα πρέπει να ξεφουρνίσει το παράπονό του.
Μπ-Δεν θα το αγόραζα αν δεν κοίταζα πρώτα τον κατάλογο ώστε να βεβαιωθώ ότι δεν είναι μεσοτοιχία. Είναι ένα από τα πράματα που πάντα κοιτώ.
Μ-(στο τηλέφωνο)Συγνώμη Νόρα αλλά ο Μπρό άρχισε πάλι τις ανοησίες.
Μπ-Απλά ανακαλύπτεις πράματα, ειπωμένα ανάμεσα στις γραμμές ενώ έχεις ήδη αποφασίσει.
Μ-Του έχει κολλήσει πως το σπίτι είναι μπανγκαλόου, Νόρα. Δεν έχει πατήσει το πόδι του πάνω από τότε που μετακομίσαμε… Ακριβώς Νόρα… Συμβαίνει το ίδιο και με μας ,προφανώς. Έχουμε κολλήσει με ένα πρόβλημα ακριβώς σαν το δικό σου. Δεν μπορούμε να πάρουμε τον ζωολογικό κήπο τέτοια ώρα… Πρέπει να τον κρατήσουμε μέχρι το πρωί. Όχι, μέσα όχι, …Τον έχουμε πίσω …Ναι θα το σκεφτώ Νόρα …Είσαι απολύτως δικαιολογημένη …
Μπ-(προσπαθώντας να της τραβήξει την προσοχή)Γιατί δεν τη ρωτάς άμα θέλει να ανταλλάξουμε τον κύριο χαντάκι με το φίδι της;
Μ-(στον Μπρο)Πώς; (στο τηλέφωνο)Όχι είναι κάτι που είπε ο Μπρο, Νόρα. Νομίζω πως σκέφτηκε κάτι. Θα στον δώσω να στο πει.(στον Μπρο)Μίλα της .θέλει να σου πει για το φίδι της.
Μπ-(παίρνει το ακουστικό)Τι έχεις να πεις για αυτό Νόρα; Τι λες λοιπόν; Α, νόμιζα ότι στο είπε η Μίντι. Ήταν απλώς μια ιδέα που είχα –ίσως να μπορούσε να βοηθήσει ο ένας τον άλλο αν ερχόμουν στο σπίτι σου με το κύριο Χαντάκι μας και έφευγα με τον κύριο φίδι σου.
Θες; Ναι –Η Μίντι θέλει να αλλάξει το όνομα σε βασιλέας Οιδίπους. Και βέβαια είναι Νόρα… και για έναν ελέφαντα τέτοιου μεγέθους. Η Μίντι μοιάζει να μην το αντιλαμβάνεται …..Ναι ….Όχι μην μπεις στον κόπο να αλλάξεις το όνομα του Νόρα, θα το κάνουμε εμείς όταν το φέρουμε στο σπίτι ….’’γάμος των μελισσών’’; Ω ναι. Πιστεύω ότι ταιριάζει γάντι σε ένα φίδι. Περίμενε ένα λεπτό Νόρα –θα ρωτήσω τη Μίντι .(στην Μίντι) Φωνάζει το φίδι της ‘’ο γάμος τον μελισσών ‘’.Τι λες; Να της πω να το αλλάξει μέχρι να της πάω τον κύριο χαντάκι για ανταλλαγή;
Μ-Αυτό σημαίνει πως θα πρέπει να βρούμε ένα όνομα για το φίδι μόλις γυρίσεις.
Μπ-Ας δούμε πρώτα πως δείχνει το ‘’γάμος των μελισσών ‘’ στον κύριο Χαντάκι(στο τηλέφωνο) Μισό λεπτό Νόρα.(κοιτούν για λίγο έξω από το παράθυρο). Λοιπόν τι λες;
Μ- Περίμενε μέχρι να γυρίσει. ‘Όπως και να έχει , του ταιριάζει καλύτερα από το κύριος Χαντάκης.
Μπ- Θα της πω να κρατήσει το ‘’γάμος των μελισσών’’ για τον κύριο Χαντάκη.
Μ-Ρώτα τη αν ταιριάζει το κύριος Χαντάκης στο φίδι .Δες τη γνώμη έχει .
Μπ-(στο τηλέφωνο)Νόρα; …Ναι ταιριάζει απόλυτα , γάντι Νόρα…Εσύ τι λες Νόρα; Ακριβώς τώρα θα σε ρώταγα πως θα σου φαινόταν να κάνεις αυτή τη κίνηση. (στην Μίντι)Το δοκιμάζει στο φίδι .( Χτύπημα στην πόρτα. Η Νόρα βγαίνει κλείνοντας την πόρτα. Ο Μπρο μένει μουρμουρίζοντας)
(στο τηλέφωνο)Υπέροχα Νόρα. Όχι , όχι κανένα πρόβλημα Αυτό είναι ακόμα καλύτερο. Σε περίπου μισή ώρα λοιπόν Ναι γεια σου Νόρα. (κλείνει το ακουστικό. Μπαίνει η Μίντι)
Μ-(στον καναπέ) Ήταν τυχερή που της τηλεφωνήσαμε (πιάνει τα σύνεργα του πλεξίματος)
Μπ- Σου είπε μήπως πόσο κοντό είναι το φίδι της;
Μ-Δεν μου έδωσε καθόλου διαστάσεις αν αυτό εννοείς
Μπ-Σκέφτηκα ότι θα σκεφτόσουνα να τη ρωτήσεις ποιες είναι οι διαστάσεις του.
Μ-Γιατί δεν τη ρώτησες εσύ για τις διαστάσεις αφού πάει έτσι;
Μπ-Και που να ξέρω εγώ ότι δεν ρώτησες πρώτη;
Μ-Με άκουγες όταν μίλαγα (παύση)
Μπ-Ποιος ήταν στην πόρτα;
Μ-Δύο κωμικοί. Ήθελαν να μπουν μέσα και να μας διασκεδάσουν.
Μπ-Αυτή είναι η δεύτερη φορά μέσα σε μια βδομάδα .Που είναι τώρα;
Μ-Τους έστειλα δίπλα.
Μπ-Στην κυρία Κικλείδωμα;
Μ-Τους είπα: έχουμε ήδη διασκεδάσει ευχαριστώ πολύ.
Μπ- Ο κύριος Κικλείδωμα δεν θα χαρεί που θα τους φορτωθούν οι κωμικοί…
Μ-Δεν είχε φερθεί με περισσότερη ανωτερότητα όταν μας είχε στείλει τον νεκροθάφτη έτσι δεν είναι; (παύση)
Μπ-Ήταν και οι δυο τους αστείοι;
Μ-Που θες να ξέρω;
Μπ-Απλώς αναρωτιέμαι εάν ο ένας ήταν πιο αστείος από τον άλλον.
Μ-Απλά με ρώτησαν εάν μπορούν μα έρθουν μέσα και να είναι κωμικοί για λίγα λεπτά .(παύση)Την τελευταία φορά που τους άφησα να μπουν σκούπιζα αστεία από το πάτωμα μέρες μετά .
Μπ-Φαντάζομαι λοιπόν ότι δεν σου είπαν πόσο κωμικοί θα γίνονταν;
Μ-Δεν τους ρώτησα.
Μπ-Αναρωτιέμαι εάν πράξαμε το σωστό με το φίδι της Νόρας.
Μ-Δεν πράξαμε ακόμη.
Μπ-Τι θα συμβεί εάν ανακαλύψουμε πως είναι 2 ίντσες μακρύ;
Μ-Μπορείς πάντα να το πας για επιμήκυνση.
Μπ-Το ξέρω ότι μπορώ να το πάω για επιμήκυνση αλλά τότε χάνεις σε πάχος.(πηγαίνει προς την πόρτα και την ανοίγει)Τι έκανες τις γαλότσες μου;
Μ-Μα χρειάζεσαι τις γαλότσες για να περπατήσεις μερικά μέτρα με έναν ελέφαντα; Που είναι τα άλλα σου παπούτσια;
Μπ-(στέκοντας στο κατώφλι)Αυτά είναι τα άλλα μου παπούτσια .τα φοράω
Μ- Και επιστρέφω στο θέμα του κυρίου χαντάκη .Δεν θέλουμε η κυρία Στένσιλ να κάνει πολλές ερωτήσεις.
Μπ- Παρατήρησα ότι δέχτηκες το κύριος χαντάκης τώρα που ξέρεις πως είναι φίδι .Και πως θα τον φέρεις εδώ; Δεν μπορείς να μεταφέρεις ένα φίδι με τον ίδιο τρόπο που μεταφέρεις ένα καναρίνι.
Μπ-Όπως και να ‘χει πιστεύω ότι καταλήξαμε στο Χόντς για όνομα
Μ- Το Χόντς είναι για τσακάλι ,Γκας για ανακόντα
Μπ- Στρατάρχης Μπένμποου
Μ- Χίραμ Μπ. Λάρκσπουρ
Μπ- Πλέιμπου
Μ- Επιλέγεις ονόματα στην τύχη.
Μπ-Πώς αλλιώς μπορώ να τα επιλέξω;
Μ- Μπορείς να περιμένεις να δεις πόσο κοντό είναι. (παύση. Ο Μπρό γυρνά για να βγεί έξω)
Μπ-Σιχαίνομαι αυτή τη δουλειά
Μ- Αυτό το λες κάθε χρόνο
Μπ- Δεν χρειάστηκε να το κάνω άλλη φορά.
Μ-Το λες για άλλα πράγματα.
Μπ-(ο Μπρο βγαίνει και ξαναμπαίνει αμέσως)Για να επιστρέψουμε στο θέμα μας πώς ξέρεις ότι θα είναι ανακόντα;
Μ-Τι άλλο μπορεί να είναι; Όσο στέκεσαι εδώ τόσο ο σύλλογος φίλων των ζώων πλησιάζει
Μπ- Θεέ και κύριε !(ο Μπρο βγαίνει χτυπώντας την πόρτα)
Μ-(κουνώντας απογοητευμένη το κεφάλι της).Πολέμαρχος Μπένμποου. (ο Μπρο ξαναμπαίνει μετά από λίγη ώρα. Βγάζει το παλτό του πετά το νερό από τα ρούχα του , Παίρνει την εφημερίδα του και κάθεται στην πολυθρόνα )Γύρισες κιόλα;
Μπ-Δεν πηγαίνω με τέτοια βροχή
Μ- Μα δεν έχει καλά καλά αρχίσει
Μπ-Δεν βγαίνω έξω .Δεν έχω καπέλο κατάλληλο για βρόχινες εξόδους. Το ξέρεις αυτό.
Μ-Φόρα τα γυαλιά ηλίου σου
Μπ- Τα επέστρεψες στο μαγαζί.
Μ-Δεν εννοώ αυτά που επέστρεψα. Εννοώ αυτά που φοράς στο τένις.
Μπ- Μα αυτά είναι για να προστατεύουν τα μάτια μου από τον ήλιο.
Μ- Αν τα φορούσες ανάποδα; (χτύπημα στη πόρτα. Σηκώνεται και πηγαίνει στην πόρτα). Δε θα ήταν καθόλου έξυπνο από μέρους σου. ( Η Μίντι βγαίνει προς το χολ. Ο Μπρό διαβάζει εφημερίδα. Η Μίντι γυρίζει με έναν φάκελο τον οποίο δίνει στον Μπρό. Κάθεται στον καναπέ ) Πιστεύω πως είναι πάλι ο θείος Τέντ με το σκούτερ του. Θα χαρώ πραγματικά μόλις δω αυτή την τρέλα να τελειώνει.
Μπ-(ενώ ανοίγει τον φάκελο) Τι σκαρώνει αυτή τη φορά ?
Μ- Πιθανότατα προσπαθεί να παρκάρει το σκούτερ του στην έρημη χώρα πίσω από δεύτερο κονσέρτο για πιάνο του Ραχμάνινωφ.
Μπ-Ποιανού είναι η έρημη χώρα;
Μ-Κανενός, είναι έρημη.
Μπ-Εφόσον λοιπόν δεν ανήκει σε κανέναν δεν μπορούν να τον εμποδίσουν να παρκάρει το σκούτερ του.
Μ-Και εγώ αυτό πιστεύω.
Μπ-(Διαβάζει το τηλεγράφημα) Φτάνω σταθμό Ήστον 12:10 στείλετε σάντουιτς.(συλλογίζεται). Την τελευταία φορά που δεχτήκαμε τέτοιου είδους τηλεγράφημα είχε εντελώς διαφορετική σύνταξη.
Μ-Ίσως να πρέπει να το γυρίσουμε πίσω για να το εξετάσουν.
Μπ-Όχι. Αν αρχίσουν να παίζουν με την σύνταξη δεν θα μάθουμε ποτέ που βρισκόμαστε. Είναι σε κώδικα. Δεν πρέπει ποτέ να τον αποκωδικοποιήσουμε.
Μ- Πως κατάλαβες πως είναι σε κώδικα;
Μπ- Δεν υπάρχει τρόπος να το καταλάβεις. Είτε είναι σε κώδικα είτε δεν είναι. Έτσι πάει.
Μ-Όλα καλά τότε. Μπορούμε να ξεκουράσουμε το πνεύμα μας.
Μπ-(σηκώνετε) Είμαστε τυχεροί που το πρόσεξα.(αφήνει το τηλεγράφημα στο χαμηλό τραπέζι.
Μ- (κοιτώντας έξω από το παράθυρο )Το ξέρεις ότι σταμάτησε να βρέχει;
Μπ-Θα πεταχτώ στις Νόρας με τον ελέφαντα. (πηγαίνει προς την πόρτα )Τι έκανες τις γαλότσες μου;
Μ- Τι χρειάζεσαι τις γαλότσες για να περπατήσεις λίγα μέτρα με έναν ελέφαντα; Τι έκανες τα άλλα σου παπούτσια;
Μπ- Τα φοράω τα άλλα μου παπούτσια.
Μ-Και εγώ θα επιστρέψω αμέσως με τον κύριο Χαντάκη. Δεν θέλουμε η κυρία Στένσιλ να κάνει πολλές ερωτήσεις έτσι δεν είναι;
Μπ-Παρατήρησα πως συμφώνησες να το αποκαλούμε κύριο Χαντάκι τώρα που ξέρεις πως θα είναι φίδι.
Μ- Και πως θα το μεταφέρεις σπίτι. Δεν μπορείς να μεταφέρεις ένα φίδι στην τσέπη σου όπως ένα καναρίνι.
Μπ- Όπως και να έχει νομίζω ότι καταλήξαμε στο Χωντς για όνομα.
Μ-Χωντς είναι για αντιλόπη. Γκας για βόα σφιγκτήρα.
Μπ- Πολέμαρχος Μπένμποου
Μ-Χίραμ Μπ Λάρκσπουρ
Μπ-Πλέιμποι
Μ-Πάλι τα ίδια; Για όνομα του θεού σύνελθε. Θα έρθει ο σύλλογος προστασίας ζώων ενώ εσύ κάθεσαι.
Μπ-Ίσως να πρέπει να τα επαναλάβουμε ίσως και όχι.
(ο Μπρο βγαίνει. Η Μίντι σηκώνεται και πάει στο τζάκι ,σκαλίζει την φωτιά και ρίχνει κάρβουνο. Ο Μπρο μπαίνει σαν κάτι να συνέβη . Ξαφνιασμένος.)
Μπ-Κάποιος ήταν στην πόρτα.
Μ-Ποιος;
Μπ-Του είπα να περιμένει. (παύση). Μου είπε να σχηματίσω κυβέρνηση.
Μ-Πως είναι εξωτερικά;
Μπ-Μου είπε ότι δουλεύει στον οδικό χάρτη.
(Η Μίντι παίρνει δυο μπουκάλια από τον σοφά και τα δίνει στον Μπρο )
Μ-Πρέπει να ξεφορτωθείς τα μπουκάλια. Τι θα πούμε στο υπουργικό συμβούλιο αν έρθει ξαφνικά;
Μπ-Φορούσε ένα παλιό αδιάβροχο.
Μ-Είναι πολύ πιθανόν να δοκίμαζε το νούμερο να δει αν του κάνει.
Μπ-Γιατί να δοκιμάζει ένα παλαιό αδιάβροχο;
Μ- Ίσως να μην είναι τόσο παλαιό όσο αυτό που φορούσε πριν. Το παλαιό του μπορεί να είναι κουρέλι, δεν ξέρεις. Μπορεί από τη βρόμα να είναι μαύρο.
Μπ-Αμφιβάλλω. Στα σίγουρα αμφιβάλλω.
M- Ή ίσως λάσπη, ή κάτι τέτοιο.
Μπ-Πιθανότατα λάσπη ,αλλά όχι βρόμα.
Μ- Γιατί όχι βρόμα;(Πηγαίνει στο χολ, αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή και φαίνεται ενώ ψάχνει στα παλτά)
Μπ-(πηγαίνει κοντά στο τζάκι)Κανένα στοιχείο δεν μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι είναι λάσπη και όχι απλώς βρόμα. (παίρνει μια πίπα από το ράφι του τζακιού και αρχίζει να τη γεμίζει προσεκτικά) Πως μπορώ να σχηματίσω μια κυβέρνηση στις έξι η ώρα το απόγευμα;
(η Μίντι πλησιάζει και του δείχνει ένα σκισμένο παλιό αδιάβροχο)
Μ-Κοίτα το αυτό το πράγμα .Πως ξέρεις πως το δικό του δεν βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση από αυτό; Κοίτα! Τι είναι αυτό αν όχι βρόμα; Κοίτα τα μανίκια. Το δικό του ήταν εξίσου κακό αν όχι χειρότερο(επιστρέφει το αδιάβροχο στην θέση του )
Μπ-Πως μπορώ να σχηματίσω κυβέρνηση στις έξι το απόγευμα;
Μ-Θα έλεγες το ίδιο και στις έξι το πρωί.(κάθεται)
Μπ- Μα κάτι τέτοιο είναι δουλειά ενός πρωθυπουργού.
Μ- Αυτός είναι ένας ωραίος τρόπος να αποφεύγεις τις ευθύνες σου, έτσι πιστεύω.
Μπ-Δεν είναι θέμα ευθυνών. Απλά δεν θέλω την δουλειά. Και όπως και να έχει το πράγμα από πού να ξεκινήσω το σχηματισμό της κυβέρνησης; Εμείς δεν γνωρίζουμε κανέναν.
Μ-Μπορείς να αρχίσεις ρωτώντας τον θείο Τέντ μόλις φτάσει. Αλλά προς το παρόν είναι ένας άνθρωπος στην πόρτα και περιμένει την απάντησή σου.(παύση)
Μπ-Και που γνωρίζω ότι δεν καταζητείται από την αστυνομία;
Μ-Και γιατί να καταζητείται;
Μπ-Αν καταζητείται πρέπει να τον καταδώσουμε.
Μ-(η Μίντι σηκώνεται και κοιτά από το παράθυρο.)Αν ήταν εγκληματίας δεν θα ήταν ντυμένος με πολιτικά. Αυτό είναι το μόνο που έχω να πω.
Μπ-Εγώ θα τον καταδώσω για να είμαι σίγουρος.
Μ-Μπορεί να μην σου ξαναδοθεί η ευκαιρία να σχηματίσεις κυβέρνηση.
Μπ-Αυτό ισχύει και για οτιδήποτε άλλο αποφάσισα να μην κάνω.
Μ-Άρα τι θα κάνεις;
Μπ-Θα δω τι έχει να μου πει.
(Ο Μπρο βγαίνει ,η Μίντι ασχολείται με την κουβέρτα της. Ο Μπρο ξαναμπαίνει
Κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα του. Η Μίντι περιμένει με ανυπομονησία)
(καθημερινά) Ήταν κάποιος που έκανε πλάκα.
Μ-Θα τον είχα καταλάβει από το παράθυρο.
Μπ-Είχε αλλάξει τη φωνή του(παύση. Διαβάζοντας την εφημερίδα)Είπε πως νόμισε ότι μοιάζω με τον Γλάδστον.
Μ-Και έμοιαζες;
Μπ-Κάτι τέτοια δεν περνάνε σε μένα.
Μ-Έπρεπε να τον αφήσεις να περάσει. Έπρεπε να παρίστανες πως βρισκόμαστε στο 1868.
Μπ-Είχα αρχίσει να αποδέχομαι πως πρέπει να σχηματίσω μια κυβέρνηση.
Μ-Ελπίζω να μην άρχισες να του λες πως σκοπός σου είναι να φέρεις την ειρήνη στην Ιρλανδία.
Μπ-Δεν περνάνε κάτι τέτοια σε μένα, ακόμα και αν ήμουν η βασίλισσα Βικτωρία και ερχόταν ο Γλαδστον ο ίδιος και μου τα έλεγε. Και όλοι ξέρουν πόσο λίγο μοιάζω με την εξοχότητά της ,την αυτοκράτειρα των Ινδιών.
Μ-Θα του έδινες αφορμή να συνεχίσει το αστείο αν του έλεγες πως σκοπός σου είναι να φέρεις την ειρήνη στην Ιρλανδία.
Μπ-Το ξέρω αυτό.
Μ-Δεν μπορώ να καταλάβω έγινε και δεν τον αναγνώρισα.
Μπ-Σου είπα πως μας έκανε πλάκα.
Μ-Μάλλον υπέθεσε πως μπορεί να σε παραπλανήσει. Όπως την προηγούμενη φορά που σε έβαλαν να ψηφήσεις έναν υποψήφιο που δεν κατέβαινε στις εκλογές.
Μπ-Μου είπε ότι μάζευε ψήφους για τους Ουίγους
Μ-Έπρεπε να τον φέρεις μέσα να δοκιμάσει το αδιάβροχό σου.
Μπ-Αποκλείεται να του έκανε.
Μ-Ακριβώς.
Μπ-Είχε φαρδύτερους ώμους από εμένα. Και πιθανότατα εξακολουθεί να έχει. Αμφιβάλλω αν θα του έκανε ακόμη και ως μπέρτα.
Μ-Δεν καταλαβαίνεις που το πάω έτσι;
Μπ-Θα φαινόταν πραγματικά γελοίο πάνω του έτσι δεν είναι;
Μ-Το ξέρω πως το αδιάβροχό σου θα του ήταν μικρό. Προφανώς θα έμοιαζε γελοίο. Μοιάζει γελοίο πάνω σου τις περισσότερες φορές. Αλλά δεν καταλαβαίνεις πως αν το δοκίμαζε εδώ, θα μπορούσα αμέσως να καταλάβω πως δεν είναι ένας άνθρωπος με το δικό σου ύψος; Μετά από λίγο θα καταλάβαινα ακόμη περισσότερα. Αλλά όπως έχουν τα πράγματα δεν ξέρω τι να πιστέψω. (παύση). Τι έγινε με την κυβέρνηση; Την σχημάτισες ή όχι;
Μπ-Δεν με ξαναρώτησε.
Μ-Δεν σκέφτηκες να το ξανασυζητήσεις;
Μπ-Δεν έχω καμία όρεξη να σχηματίσω κυβέρνηση.
Μ- Και ενώ κάθεσαι εκεί μη θέλοντας να σχηματίσεις κυβέρνηση, αυτός θα είναι πιθανότατα δίπλα ζητώντας το από τον σύζυγο της κυρίας Κιγκλίδωμα.
Μπ-Πολύ πιθανόν να το έχει ξεχάσει μέχρι τώρα.
Μ-Αν το έχει ξεχάσει ήδη, πως ξέρουμε πως έλεγε αλήθεια αρχικά; Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε Τομ, Ντικ ή Χάρυ που σου ζητούσε να σχηματίσεις κυβέρνηση.(παύση).Εμένα μου φαίνεται πως με τις καλοπροαίρετες υποθέσεις σου κατέληξες σε λάθος συμπεράσματα σε σχέση με το εάν κάποιος μας κάνει πλάκα ή όχι.
(Ο θείος Τεντ, μια νεαρή γυναίκα, ντυμένη κομψά, μπαίνει σιωπηλά μέσα, με σκοπό να τους ξαφνιάσει ενώ αυτοί συνεχίζουν να μιλούν. Περιμένει έναν από τους δύο να τον προσέξουν)
Μ-Πριν καν το καταλάβεις ένας άντρας θα έλθει εδώ με χαρτιά που αποδεικνύουν ότι βρισκόμαστε στα1868.
Μπ-Αλλά όχι ότι εγώ είμαι ο Γλάδστον.
Μ-Αν είναι 1868 λίγη σημασία έχει εάν είσαι ο Γλάδστον ή όχι.(βλέπει τον θείο Τεντ και μένει έκθαμβη μέσα στην έκπληξή της.) Θείε Τεντ γιατί άλλαξες το φύλο σου; Σου πάει, έτσι δεν είναι Μπρο; Αλλά γιατί δεν μας ενημέρωσες;
Θ- Δεν πήρατε το τηλεγράφημα που σας έστειλα;(περπατά προς το τζάκι ,βγάζει τα γάντια του και χαϊδεύει τα μαλλιά του.)
Μπ-Ήρθε ένα, αλλά ήταν κωδικοποιημένο.
Θ-Τι ανόητος άνθρωπος (ο Μπρο αντιδρά), όχι εσύ Μπρο, αυτός ο ηλίθιος στο ταχυδρομείο.
Μπ-Φοβηθήκαμε πως θα έχεις πρόβλημα με το σκούτερ σου ξανά.
Θ-Του είχα διευκρινίσει, πως δεν έπρεπε να το στείλει αν δεν το αποκωδικοποιήσει πρώτα.
Μ-Δεν είναι να τους εμπιστεύεσαι.
Θ-Του έδωσα τον κωδικό. Να πεις πως έπρεπε να τον σπάσει μόνος του… θα το καταλάβαινα. Οπότε φαντάζομαι ότι δεν περιμένατε την μικρή αλλαγή μου.(κάθεται στον σοφά )
Μ-Θα το συνηθίσουμε. Απλώς ακούγεται αστείο να σε φωνάζουμε θείο Τεντ. Φαντάζομαι ότι πεθαίνεις για μια καλή ανάγνωση.
Θ- Ένα βιβλίο θα ήταν ότι έπρεπε Μίντι. Δεν έχω ανοίξει ένα από τις τέσσερις που μπήκα στο τρένο.
( Η Μίντι φέρνει βιβλία σε έναν δίσκο. Μπρο κάθεται στην κουνιστή πολυθρόνα)
Μπ- Πως ήταν το ταξίδι σου θείε Τεντ;
Θ-Συνηθισμένο. Μπήκα στο τρένο, αυτό άρχισε να κουνιέται και τα υπόλοιπα ήταν απλώς θέμα χρόνου. Όταν σταμάτησε να κουνιέται, κατέβηκα και βρισκόμουν στο ¨Ηστον( Η Μίντι βάζει τον δίσκο με τα βιβλία στο τραπεζάκι του καφέ) Σε ευχαριστώ Μίντι.
Μ- Έχουμε επίσης μερικά πολύ φίνα κριτικά δοκίμια, αν τα προτιμάς. Ή βιογραφίες. Ή ίσως να έχουν μερικά εγχειρίδια στην ντουλάπα.
Θ-(σηκώνεται και παίρνει ένα μικρό βιβλίο) Ευχαριστώ νομίζω πως θα βολευτώ με αυτό το βιβλίο ποιημάτων, Μίντι. Αισθάνομαι ότι μπορώ να κρίνω ψύχραιμα ένα ποίημα μετά από τόσο μεγάλο ταξίδι. Σε ευχαριστώ.(Κάθεται και διαβάζει σιωπηλά και επίμονα.)
Μ-(Στον Μπρο με χαμηλή φωνή) Είμαι περίεργη να δω πια θα είναι η επόμενη τρέλα του.
Μπ- Η επόμενη τρέλα του;
Μ-Όταν βαρεθεί το καινούργιο του φύλο.
Μπ- Δεν πειράζει οτιδήποτε τον κάνει να μην ασχολείται με το σκούτερ το βλέπω θετικά.(παύση)
Μ-Ίσως τώρα να είναι η κατάλληλη στιγμή να του κάνουμε εκείνη τη συζήτηση.
Μπ-Ποια συζήτηση;
Μ-Δεν θυμάσαι τότε που δώσαμε την υπόσχεση πως την επόμενη φορά που θα δούμε τον θείο Τεντ θα κάνουμε μια ωραία συζήτηση σχετικά με την συζήτηση που είχαμε στους Γουόρντσγουορθς; Όταν όλοι μας συζητούσαμε για αυτό που συζητούσαμε στους Χάντερς την προηγούμενη βδομάδα;
Μπ-Κάναμε την συζήτηση αυτή την τελευταία φορά που ο θείος Τεντ ήταν εδώ.
Μ-Έτσι ε;
(Ο θείος Τεντ τους κοιτά κλείνει το βιβλίο και το δίνει στη Μίντι)
Μ-Καλύτερα;(κλείνει το βιβλίο και το βάζει πίσω στον δίσκο.
Θ- Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουνα .Λίγοι στίχοι μετά την άθλια και αποπνικτική καμπίνα.(Η Μίντι κάθεται. Ο θείος Τεντ κοιτά από το παράθυρο)Ώστε ο ελέφαντάς σας έφτασε.
Μ- Ναι και κοίτα τον.
Θ-(σηκώνεται)Δεν παίρνατε συνήθως ελέφαντα νάνο;(κοιτά από το παράθυρο)
Μ-Μας έστειλαν λάθος νούμερο.
Θ-Για ποιον λόγο;
Μπ-Περιμένουμε και εμείς μια απάντηση.
Μ-Μπορώ να δω τα αυτιά του να πεταρίζουν από εδώ που κάθομαι.
Θ-Γιατί δεν τους το είπατε μόλις τον έφεραν;
Μπ-Δεν ήμαστε εδώ μόλις τον έφεραν
Μ-Για πιο λόγο μπορεί να νομίζουν πως χρειαζόμαστε έναν τόσο μεγάλο ελέφαντα;
Μπ-Είναι αρκετά μεγάλος ακόμη και για ξενοδοχείο.
Ή για ιδιωτικό σχολείο. Αν είχαμε ένα ιδιωτικό σχολείο ή ένα ξενοδοχείο το μέγεθος του ελέφαντα θα ήταν μια χαρά
Θ- Ελπίζω να μην τον φωνάζετε πάλι κύριο Χαντάκι
Μπ-Γιατί όχι κύριο Χαντάκι;
Θ-Έξι χρόνια στη σειρά; Δεν μπορείς να αποκαλείς κύριο Χαντάκι έναν ελέφαντα έξι χρόνια στη σειρά. Δίνεις την εντύπωση ότι δεν μπορείς να σκεφτείς κάποιο καλύτερο όνομα.
Μπ-Δεν είναι το ίδιο ζώο κάθε φορά ξέρεις….
Μ- Αν το πιάσει λύσσα μες τη νύχτα και αρχίζει να βγάζει αφρούς, δεν πρόκειται να ασχοληθώ.
Μπ-Σε σχέση με το όνομα δεν ήμουν εγώ αυτός που ήθελε να το βγάλουμε κύριο Χαντάκι όταν ήταν καμηλοπάρδαλη
Θ-Αν λυσσάξει μες τη νύχτα θα ήταν καλύτερο να ήταν μικρότερος.
Μ-Εγώ δεν πρόκειται να ασχοληθώ.
Μπ-Ήταν ιδέα της Μίντι να ονομάσουμε κύριο Χαντάκι μία καμηλοπάρδαλη αντί για έναν ελέφαντα έτσι για να πρωτοτυπήσουμε.
Μ-Νομίζω πως θα ήμαστε καλύτερα χωρίς αυτόν.
Θ-Και να μείνετε χωρίς καθόλου ελέφαντα;
Μπ-Νομίζω ότι μετά από 6 χρόνια είναι λίγο αργά για να συζητήσουμε αν το κύριος Χαντάκης είναι το σωστό όνομα.
Μ-Νομίζω πως θα είμαστε καλύτερα χωρίς ελέφαντα. Από τη στιγμή που μας τον έφεραν το μόνο που κάνουμε είναι να καβγαδίζουμε.
Θ-(ανάβει τσιγάρο)Μα δεν ήσαστε εδώ όταν τον έφεραν.
Μ-Αυτό είναι το θέμα
(σιωπή. Ο Μπρο κοιτάζει από το παράθυρο)
Μπ-Να ο μικρός Μπόμπυ που διασχίζει τον κήπο.
Μ-Πρέπει να τον έστειλε η Νόρα .Θα τον έστειλε να μας φέρει το φίδι.
(Η Μίντι βγαίνει αφήνοντας την πόρτα ανοιχτή)
Μπ-Ανταλλάσουμε το φίδι με την κυρία Μόρτις. Θα μας αφήσει να πάρουμε το φίδι της.
Θ-Δεν υπάρχει περίπτωση να το χρειαστεί;
Μπ- Είναι πολύ μικρό για αυτή. Τις έστειλαν λάθος νούμερο
Θ- Θα νόμισαν πως έπρεπε να φερθούν και στις δυο περιστάσεις με τον ίδιο τρόπο.
Β- Η αλήθεια είναι πως βάζουν τα δυνατά τους να για να μην κάνουν διακρίσεις στους πελάτες.
Θ-Αν της έστελναν το σωστό μέγεθος ενώ σε εσάς το λάθος, θα οδηγούμαστε σε ένα σωρό μπερδέματα.
Μπ-Ήταν η κυρία Μόρτις η πρώτη που έστειλαν το λάθος πακέτο. Εμείς ακολουθήσαμε
Θ-Α.
Μπ-Όχι πως θα μας μπέρδευε λιγότερο και έτσι
(Μπαίνει η Μίντι κρατώντας ένα μικρό κουτί. Κλείνει την πόρτα και πηγαίνει προς τον θείο Τεντ.)
Μ-Ήταν ο μικρούλης γιος της Νόρας. Μας έφερε τον βόα σφιγκτήρα μας, Θειε Τέντ.(του δίνει το κουτί.)
(Ο Μπρο σηκώνεται για να βλέπει καλύτερα)
Θ-Να το ανοίξω;(ανοίγει ελαφρά)
Μπ-(περιεργαζόμενος το περιεχόμενο του κουτιού)Αυτό αποκλείεται να είναι σφιγκτήρας.(κάθεται πάλι)
Μ- Μην το αφήσεις να βγει από το κουτί. Θα αρχίσει να κρυφακούει.
Θ-Δεν νομίζω ότι πήρατε και πολλά για τον ελέφαντα, έτσι δεν είναι;
Μ-(Περπατώντας προς το τζάκι) Μπορεί να τον μακρύνουμε.(Αφήνει το κουτί στο ράφι)
Θ-Ναι αλλά τότε θα χάνει σε πάχος (σιωπή η Μίντι κάθεται στον καναπέ)
Μπ-Συνέχιζε η βροχή όταν βγήκες έξω Μίντι;
Μ-Ένα ελαφρό ψιλόβροχο, όχι τίποτα το ιδιαίτερο.
Μπ-Θα περιμένω λίγα λεπτά ακόμη. Δεν πιστεύω ότι θα πειράξει τη Νόρα. Βγαίνω έξω μόνο όταν το χρειάζομαι αυτές τις μέρες, θείε Τεντ. Το παλιό μου καπέλο δεν αντέχει.
Θ-Αυτό λες πάντα Μπρο. Έτσι δεν είναι Μίντι;
Μ- Τα καπέλα δεν είναι το παν σε αυτό τον κόσμο. Υπάρχουν και άλλα πράγματα πέρα από τα καπέλα.
Μπ-Το γνωρίζουμε πως δεν είναι το παν.
Θ-Τολμώ να πω πως υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα τους πείραζε να έχουν ένα καπέλο σαν το δικό σου Μπρο
Μπ-Δεν έχει τόση σημασία το να έχεις το καπέλο όση το να ξέρεις πώς να τα χρησιμοποιείς.
Μ-Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο τυχεροί σαν εσένα να έχουνε καπέλο.
Θ-Υποθέτω πως υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που τα βγάζουν πέρα χωρίς καπέλα, αλλά θεωρώ πως είναι ανόητο να παριστάνουν πως δεν τους προβληματίζει.
Μπ-Πάρε για παράδειγμα τον άντρα της κυρίας Μπλάκμποι και σκέψου τις μπόρες που πέρασε φορώντας εκείνη την πλαστική σακούλα στο κεφάλι του.
Μ-Αυτό δεν είναι καπέλο.
Μπ-Ή την Μπέλλα στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Μ- Η Μπέλλα το παρακάνει. Τον χρόνο που σπαταλά σε καπέλα θα μπορούσε να τον αξιοποιήσει διαφορετικά.
Θ- Τα καταφέρνει όμως με τη βροχή.
Μ-Αυτοί που υποτίθεται πως έχουν τόσο όμορφα καπέλα τριγυρίζουν τον περισσότερο καιρό φορώντας καπέλα άλλων Θ-Θα μπορούσες να φορέσεις αδιάβροχο μεικάπ
Μπ-Πάντα γνώριζα αυτά που μπορούσα να κάνω και πάντα γνώριζα αυτά που δεν μπορούσα να κάνω. Για αυτόν το λόγο δεν έγινα ποτέ αεροσυνοδός.
Μ-Ο Μπρό και εγώ θα προτιμούσαμε να αφήσουμε τις μπόρες για αυτούς που έχουν καπέλα.
Μπ- Όσο μεγαλώνεις τόσο λιγότερα καπέλα σου φαίνεται πως έχεις.
Μ-Δεν θέλω περισσότερα καπέλα από όσα έχω. Είναι πολύ συχνό οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται λιγότερο για τα καπέλα να τα καταφέρνουν καλύτερα , μόλις ξεσπάσει μπόρα.
Θ-Εγώ ο ίδιος δεν είχα ποτέ αξιώσεις σε σχέση με τα καπέλα, αλλά όπως και να έχει προτιμώ τους ανθρώπους που έχουν λίγα καπέλα από αυτούς που δεν έχουν καθόλου.
Μ- Μπορώ να σου πω κάποιον που έχει ένα όμορφο μικρό καπελάκι στο κεφάλι της. Έχεις γνωρίσει ποτέ την ανιψιά του Μπρο θείε Τεντ;
Μπ- Ω, τη Μύρτιλ.
Θ- Η Μυρτιλ δεν είναι που μόλις πέρασε την πρώτη της καταιγίδα;
Μ-Πέρασε από μέσα της σαν να φορούσε κράνος.
Μπ-Θα ήθελα να τη δω να προσπαθεί να περάσει μέσα από χαλαζοθύελλα. Έχει και το κατάλληλο καπέλο.
Μ-Μην της βάζεις ιδέες. Δεν θέλουμε να πάρει πολλά ρίσκα μαζεμένα την πρώτη φορά.
Μπ-Ή σε μια καταιγίδα στην θάλασσα.
Μ-Είναι μια χαρά εκεί που βρίσκεται.
Μπ-Είμαι σίγουρος πως το κορίτσι αυτό έχει κάπου κριμένη μια αδιάβροχη καπελαδούρα. Να μου το θυμηθείς, θα την βγάλει έξω κάποια στιγμή και θα μας ξαφνιάσει όλους. Η γνώμη μου είναι ότι έχει την αδιάβροχη καπελαδούρα του πατέρα της.
Μ-Ο Σταν δεν είχε ποτέ του αδιάβροχη καπελαδούρα. Είναι η πλαστική κουκούλα του που τον πήγε τόσο ψηλά. Έτσι όπως μιλάς για αυτόν θα νόμιζε κάποιος που θα σε άκουγε πως είναι κανένας φανατικός της αδιάβροχης καπελαδούρας.
Μπ-Δεν ήταν τόσο το ότι δεν είχε αδιάβροχη καπελαδούρα, αλλά το ότι δεν κατάφερε ποτέ του να την φορέσει.
Μ-Δεν είχε ποτέ του,(στον θείο Τεντ) ο Σταν ήταν ο αδερφός του Μπρο στο ναυτικό θείε Τεντ (στον Μπρο). Το ξέρεις πολύ καλά πως συνήθιζε να δανείζετε χωρίς ντροπή από τους άλλους, κάθε φορά που ξέσπαγε κάποια μεγάλη καταιγίδα στην θάλασσα και δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα απλά με την μικρή πλαστική κουκούλα του.
Θ-(Δυνατά) Πιστεύω πως αυτός ο σκουπιδοτενεκές σας έχει πολλές δυνατότητες Μίντι.
Μ-Σου αρέσει;
Θ-Θα ταίριαζε πολύ ωραία στον Μπρο.
Μ-Τον είχε δοκιμάσει. Έτσι δεν είναι Μπρο; Τον δοκίμασε για να δει το μέγεθος. Αλλά δεν θα τον δεις να κυκλοφορεί έτσι έξω.
Μπ-Τέτοιου είδους πράγματα είναι ότι πρέπει για το καλοκαίρι.
Μ-Ο Μπρο σιχαίνεται οτιδήποτε πιστεύει πως τον κάνει να δείχνει νεότερος.
Μπ-Απλά τυχαίνει να έχω μια αυξημένη επιθυμία για θάνατο, αυτό είναι όλο.
Θ- (Κοιτώντας το ρολόι του) Θα χάσουμε την λειτουργία!
Μ-Είναι η ώρα;
Μπ-(Πηγαίνοντας προς το ράδιο) Δεν πρέπει να χάσαμε πολύ.
Μ-Ο θείος Τεντ δεν θέλει να χάσουμε καθόλου.
(Ο Μπρο ανοίγει το ράδιο)
Μπ-Μόλις τώρα πρέπει να άρχισε.
Μ-Έκανε τόσο δρόμο από το Ήστον μέχρι εδώ για να ακούσει την λειτουργία.
Μπ-Σσστ (κάθεται στην πολυθρόνα)
( Οι προσευχές από το ραδιόφωνο σταδιακά δυναμώνουν. Ο θείος Τεντ ακούει με αποφασιστική σοβαρότητα, επαναλαμβάνοντας σποραδικά την λειτουργία. Ο Μπρο και η Μίντι ακούνε με ανία αποδεχόμενοι την κατάσταση)
Προσευχή-…. Κλάψε γοερά για το ελαστικό ενώ τεντώνεται:
Απόκριση- …και νοιώσε χαρά γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Μ- Χάσαμε την αρχή.
Μπ-Σσστ.
Π- Ας τραγουδήσουμε γιατί τα στρογγυλά πράγματα κυλούν:
Α-…και ας νοιώσουμε χαρά γιατί τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι διαφορετικά.
Π- Ας προσευχηθούμε για τις ξυλόψειρες και τα κτήρια που ξεπερνούν τα 21μέτρα και τα 7 εκατοστά
Α- Για τον ‘’Πλούτο των εθνών’’ του Άνταμ Σμιθ, που δημοσιεύθηκε το 1776.
Π-Για το πέμπτο πλήκτρο από αριστερά, στην κάτω σειρά του οργάνου, στην εκκλησία της Αναλήψεως της πλατείας Βιτόριο Εμμανουέλ, στην πόλη Καστελφιντάρο στην Ιταλία:
Α- Και για τις νυχτερίδες.
Π- Ας προσευχηθούμε για αυτούς που συντάσσουν τα λεξικά μεγάλου μεγέθους, για αυτούς που οικοδομούν κτήρια χωρίς σχέδια, για τους κατάλληλα ντυμένους άντρες και γυναίκες, στους δημόσιους χώρους, στα ξενοδοχεία μας, για όλους αυτούς που μέσα στην πληρότητα του χρόνου θα βγούνε στους δρόμους και θα συναντήσουν όποια μοίρα τους περιμένει. Για όλους αυτούς με τα αδέξια χέρια, τους ψηλούς, τους πομπώδεις, για όλους σε όποιο χώρο ή χρόνο.
Α- Αμήν
Π-Και τώρα ας επιμείνουμε στα ναρκωτικά, γιατί τα συμπτώματά τους μας φωτίζουν. Στο τζούντο και στην ύπνωση, γιατί τα συμπτώματά τους μας φωτίζουν. Στη στέρηση και τη μοναξιά, στη ζέστη του ήλιου και στην ησυχία της ερήμου. Στα βασανιστήρια, τις ανακρίσεις, τον θάνατο- γιατί τα συμπτώματά τους μας φωτίζουν:
Α- Δώσε μας φως για να μπορέσουμε να φωτιστούμε.
Π- Δώσε μας φως, σχετικά με τη φύση της γνώσης μας. Γιατί οι ψευδαισθήσεις του λογικού δεν είναι ίδιες με τις ψευδαισθήσεις του μανιακού, και οι ψευδαισθήσεις του μαστιγωτή δεν είναι ίδιες με τις ψευδαισθήσεις του αλκοολικού, και οι ψευδαισθήσεις των παραληρούντων δεν είναι ίδιες με αυτές των χτυπημένων από έρωτα και οι ψευδαισθήσεις της μεγαλοφυΐας δεν είναι ίδιες με εκείνες των κοινών.
Α-Δώσε μας φως για να μπορέσουμε να φωτιστούμε.
Π-Δώσε μας φως για να μπορέσουμε υγιείς να φτάσουμε σε μια παρανόηση πιο αποδεκτή και από αυτή του παράφρονα και να της δώσουμε το όνομα αλήθεια.
Α- Υγιείς, να την ονομάσουμε αλήθεια αν και θα γνωρίζουμε πως είναι ψέμα.
Π- Για να μπορέσουμε, υγιείς, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και γνωρίζοντας τον εαυτό μας, να μάθουμε τι είναι αυτό που γνωρίζουμε.
Α- Αμήν
(παύση)
Μ- Ήταν αρκετά ωραίο.
(ακούγεται απαλά το ‘’Sweet Polly Oliver’’σε μορφή ύμνου, από το ραδιόφωνο)
Θ-(σηκώνεται) Εδώ είναι που σηκωνόμαστε.
(Ο Μπρο και η Μίντι σηκώνονται . Ο θείος Τεντ τραγουδά τον ύμνο. Καθώς η Μίντι το αντιλαμβάνεται, κάνει κρυφά νόημα στον Μπρο και οι δύο σταματούν τη χαρά τους. Όταν το τραγούδι σταματά, υπάρχει μια στιγμιαία παύση και όλοι συμπεριφέρονται φυσιολογικά εξουδετερώνοντας την ντροπή τους. Η Μίντι και ο θείος Τεντ ξαναπαίρνουν τις θέσεις τους στον καναπέ και ο Μπρο πηγαίνει στο ράδιο.)
-(Φωνή από το ραδιόφωνο) Η απογευματινή λειτουργία, από την Εκκλησίας της Υποθετικής Προστακτικής στο Μπρίνφαλ, έγινε υπό την διεύθυνση του Πατέρα Γερόντιου. (Ο Μπρο κλείνει το ραδιόφωνο)
Μ- Είναι κρίμα που χάσαμε το πρώτο μέρος.
Μπ-(καθισμένος στην πολυθρόνα) Όπως και να έχει προλάβαμε το τελευταίο.
Μ- Ήταν φυσικό να το προλάβουμε.
Μπ- Γιατί ήταν φυσικό;
Μ-Δεν είναι και πολύ εύκολο από την στιγμή που ανοίγεις το ραδιόφωνο να χάσεις το τελευταίο μέρος.
Β- Και αν το κλείναμε πολύ νωρίς;
Θ- Δεν χάσαμε και πολύ. Ελπίζω να σας άρεσε. Εγώ την βρήκα αρκετά καλή.
Μ- Ήταν πολύ καλή αυτή την εβδομάδα, έτσι δεν είναι Μπρο; Τις προηγούμενες φορές δεν μου προκαλούσε αυτή την ανάταση.
Μπ-Δεν μπορεί να παραμένει σε τέτοια ύψη κάθε βδομάδα. Πρέπει να την αφήνουν να πέφτει, να ηρεμεί κάθε τόσο
Μ-Φυσικά νομίζω πως δεν υπάρχει τίποτα προτιμότερο από ένα παλιό καλό προσκύνημα, αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, τον παλιό καιρό όπου δεν φοβόντουσαν να εκδηλωθούν ελεύθερα χρησιμοποιώντας είδωλα και τέτοια.
Θ-Κουράζεστε και οι δύο σας.. Αν σταματούσατε για λίγες εβδομάδες την λειτουργία και αρχίζατε ξανά φρέσκοι, θα εντυπωσιαζόσαστε από τη διαφορά. Θα εμπνεόσαστε από το κάθε κομμάτι της. Με έκανε να νοιώσω μια ολοκληρωτική ανάταση, όπως και να χει
Μ- Δεν είναι λίγο μεγάλο ταξίδι κάθε φορά που θες να ακούσεις την λειτουργία; Να ταξιδεύεις από το Ούστον ως εδώ από τις τέσσερις το πρωί;
Θ- Και τι εναλλακτική έχω; Αυτό το σκεπτικό θα με οδηγούσε στο να αγοράσω ραδιόφωνο.
Μ- Έτσι φαντάζομαι.
Θ- Άλλωστε μου αρέσει να έρχομαι κάθε τόσο. Το μόνο πρόβλημα είναι πως είναι μακρύ το ταξίδι. Και κάθε φορά που έρχομαι δεν έχω χρόνο να γυρίσω.(κοιτά το ρολόι του.)
Μπ- Πότε ξεκινά το τρένο σου θείε Τεντ;
Θ- Ξεκινά από το Ούστον στις 9. Θα πρέπει να φύγω σε λίγο.
Μ- Όχι πριν ρίξεις μια τελευταία ανάγνωση. Δεν θα σε αφήσω να φύγεις έχοντας διαβάσει μόνο δύο ψορο-στίχους. Δεν θα μου πάρει πολύ να σου ετοιμάσω μερικά ακόμη βιβλία.(σηκώνεται και πηγαίνει προς την βιβλιοθήκη.)
Θ- Σε ευχαριστώ ειλικρινά Μίντι αλλά αισθάνομαι πως μια παραπάνω ανάγνωση δεν θα μου κάνει καλό.
Μπ- Θα μείνεις και θα βάλλεις λίγη πρόζα μέσα σου πρώτα. Μην φέρνεις αυτά Μίντι. Θα φέρω μερικά από έξω.
Μ-(πλησιάζοντας τον Καναπέ) Έχει έναν μικρό ειδικό χώρο εκεί έξω για όποιον έρχεται ξαφνικά. Πιστεύω ότι θα φέρει ένα από τα νέα βιβλία για τη δομή του σύμπαντος.(κάθετε στον καναπέ. Μπαίνει ο Μπρο με τρία νέα βιβλία και ένα ψαλίδι.)
Μπ- Έχεις χρόνο να ρίξεις μια ματιά σε κάποιο από αυτά πριν φύγεις. (ανοίγει ένα από τα βιβλία και αρχίζει να κόβει μια σελίδα.)
Θ- Δεν θα έλεγα όχι για μια παράγραφο Μπρο.
Μ- Δεν θα βρεις τέτοια ποιότητα στην οδό Κουίνς, έτσι δεν είναι Μπρο;
Θ- Είναι πολύ μεγάλο κομμάτι για μένα Μπρο είσαι σίγουρος πως θα προλάβω να το τελειώσω;
Μπ-(δείχνοντας με το ψαλίδι) Τι θα έλεγες για αυτό; Δεν μπορείς να βρεις κάτι μικρότερο, είναι μόνο μια παράγραφος.
Θ-Πολύ καλύτερα, ευχαριστώ Μπρο. Ετοιμαζόταν να μου δώσει σχεδόν μισή σελίδα, Μίντι
Μπ- Ίσως να θες να το συνοδεύσεις με λίγο από αυτό. (φέρνει ένα μεγάλο λεξικό) Αλλά δοκίμασέ το σκέτο πρώτα
Μ- Τι είναι αυτό που του δίνεις Μπρο;
Μπ- Ένα συνηθισμένο λεξικό. Αν η παράγραφος του φανεί βαριά θα μπορούσε να την συνδυάσει με δυο ορισμούς.
Θ-Θα την δοκιμάσω σκέτη πρώτα. (ο Μπρο δίνει ένα απόσπασμα στον θείο Τεντ)Ευχαριστώ Τεντ
Μπ-Θα ήθελες και εσύ ένα Μίντι;
Μ- Φυσικά θέλω. ( Ο Μπρο παίρνει δυο αποκόμματα. Δίνει ένα στη Μίντι και κρατά ένα για τον εαυτό του ύστερα πηγαίνει στην καρέκλα.). Ας ελπίσουμε πως δεν θα κάνουμε ξανά τόσο καιρό να σε δούμε θείε Τεντ.(όλοι σηκώνουν τα αποκόμματα τους)
Θ-Στην υγειά μας!
Μπρο-Μίντι-Στην υγειά μας!(διαβάζουν. Κάθε τόσο κοιτούν αφηρημένα.)
Θ-(αφήνοντας το απόσπασμα) Ήταν ότι χρειαζόμουνα.
Μπ- Ήλπιζα ότι θα σου άρεσε.
Μ-(Αφήνοντας το απόσπασμα της) Δεν το βρήκες πολύ βαρύ;
Θ-Ήταν ακριβώς όπως έπρεπε., Μίντι.
Μπ-(Αφήνοντας το απόσπασμα του) Γιατί να το βρει βαρύ; Ήταν ένα τόσο δα απόσπασμα.
Θ- Είναι η εντύπωσή μου, ή εντόπισα μονοσύλλαβους μέσα στο κείμενο;
Μπ-Αχ Αναρωτιόμουν εάν θα εντόπιζες τις μονοσύλλαβους. Νομίζω ότι του προσθέτουν αυτό το έξτρα κάτι. Η Μίντι πιστεύει πως το καταστρέφουν, αλλά….
Θ-Όχι, όχι χρειαζόταν αυτό το έξτρα κάτι των μονοσύλλαβων για να του δώσει την χαρακτηριστική του μυρωδιά. Αλλά δεν χρειαζόταν να ανοίξεις καινούριο βιβλίο για μένα Μπρο (σηκώνετε, παίρνει τα γάντια και την τσάντα του και ετοιμάζετε να φύγει.
Μ-(σηκώνεται) Δεν έχουμε και τόσο συχνά την ευκαιρία να σε δούμε θείε Τεντ. Πρέπει να μείνεις περισσότερο την επόμενη φορά.
Μπ-(σηκώνεται)Το ξέρεις ότι είσαι καλοδεχούμενος στο σπιτικό μας κάθε φορά που θα χρειάζεσαι μια λειτουργία να σου προκαλέσει ανάταση.
Θ- Θα προσπαθήσω να έρχομαι πιο συχνά. Αλλά το ταξίδι είναι αρκετά μεγάλο. Μακάρι να μπορούσα να το παρακάμψω.
Μ- Δεν θα μπορούσες να βρεις κάποια παράκαμψη;
Θ- Δεν θα τα κατάφερνα ποτέ Μίντι. Ευχαριστώ για την ανάταση Μπρο και την λειτουργία. Πρέπει να φύγω.
Μ- Θα χάσει το τρένο.
Μπ- Πολύ καλά, αντίο λοιπόν Θείε Τεντ, καλό ταξίδι.
Θ-Γεια σου Μπρο
Μ- Τα πήρες όλα;
Θ- Ναι άφησα τις βαλίτσες μου στο χολ.( Ο Θείος Τεντ και η Μίντι βγαίνουν. Ο Μπρο κάθεται στην πολυθρόνα με έναν δίσκο με γραμματόσημα. Η Μίντι ξαναμπαίνει)
Μπ- Ξεχάσαμε να τον ρωτήσουμε για το σκούτερ του.
Μ-Το πούλησε(κάθεται στον καναπέ)
Μπ- Πότε το είπε αυτό;
Μ-Τον ρώτησα βγαίνοντας. Μου είπε πως το πούλησε σε έναν πωλητή.(παύση)
Μπ- Την τελευταία φορά που ήταν εδώ μας είπε πως το αγόρασε.(παύση)
Μ-Ω, Μπρο ξέχασα να σου πω! Στις ειδήσεις σήμερα το πρωί, είπαν πως υπολόγισαν τον αριθμό. Οκτώ εκατομμύρια!
Μπ- Όχι!
Μ- Αυτό τον αριθμό υπολόγισαν. Είπαν πως ένας μέσος θηλυκός μπακαλιάρος μπορεί να γίνει μητέρα οκτώ εκατομμυρίων αυγών.
Μπ- Όχι οκτώ εκατομμυρίων!
Μ- Και εγώ σκέφτηκα ότι είναι υπερβολικά πολύ.
Μπ- Πολλαπλασιάζονται εντελώς ανεύθυνα.(παύση). Μα καλά ποιος πιστεύουν πως θα μέτραγε μέχρι το οκτώ εκατομμύρια;
Μ- Και είναι τόσο ασήμαντο πράμα για να το μετρήσεις.
Μπ- Και όχι μόνο αυτό, αλλά θα χρειαζόσουνα και οκτακόσιες χιλιάδες χέρια, για να έχεις τον σωστό αριθμό δακτύλων ώστε να τα μετρήσεις. Δεν γίνεται με λιγότερα χέρια.
Μ- Δεν είμαι σίγουρη για αυτό.
Μπ-Οκτακόσιες χιλιάδες άνθρωποι να μετράνε τα αυγά ενός και μόνο μπακαλιάρου. Είναι αστείο.
Μ-Αυτό τον αριθμό είπαν στις ειδήσεις.(παύση) Είναι τα γενέθλια της θείας Χλόης μεθαύριο.
Μπ-(Αφηρημένα) Πρέπει να σκεφτούμε κάτι να της πάρουμε.(παύση)
Μ- Έχουμε ένα ακουστικό βαρηκοΐας επάνω δεν το έχουμε χρησιμοποιήσει ποτέ.
Μπ- Η θεία Χλόη δεν είναι κουφή εδώ και χρόνια.(παύση)
Μ-Εκτός αν σκάγαμε μια φουσκωμένη σακούλα δίπλα στα αυτιά της…(παύση)
Μπ- Δεν θα καταφέρναμε τίποτα με μια πλαστική σακούλα.(παύση) Ίσως αν χρησιμοποιούσαμε ένα άσφαιρο φυσίγγι.
Μ- Δεν πιστεύω να περιμένει κάτι τόσο περίπλοκο.
Μπ-Δεν πρότεινα να το κάνουμε.
Μ- Θα φαινόταν αρκετά φιγουρατζίδικο.
Μπ- Απλά είπα πως αν ήταν να το κάνουμε αυτός είναι ο σωστός τρόπος.(παύση)
Μ- Μην ξεχνάς πως έχεις έναν ελέφαντα να παραδώσεις.
Β- Δεν το ξεχνώ απλά διάβαζα εδώ στην εφημερίδα πως αυτό που μας έλεγαν στο δημοτικό είναι τελικά σωστο.4 επί 5 κάνει όντως 20.
Μ- Αυτό πρέπει να το δω με τα μάτια μου.
Μπ- Δεν πρέπει να το αμφισβητείς σαν να το έγραφε κάποιο βιβλίο Μίντι. Για να το γράφει η εφημερίδα κάποιος λόγος θα υπάρχει.
Μ-Μάλλον έχεις δίκιο.(παύση)
Μπ- Μάλλον καλύτερα να πάω στης Νόρας με τον ελέφαντα. (σηκώνεται και πάει προς την πόρτα) Πού είναι οι γαλότσες μου;
Μ- Μα τι τις θες τις γαλότσες για να περπατήσεις λίγα τετράγωνα με έναν ελέφαντα; Πού είναι τα άλλα σου παπούτσια;
Μπ- Δεν φεύγω χωρίς τις γαλότσες μου.
Μ- Για όνομα του θεού τότε βάλε τις και φύγε.
(ο Μπρο πάει στο Χολ και επιστρέφει με ένα ζευγάρι γαλότσες)
Β- Εάν ανάψεις το ράδιο ενώ λείπω μπορείς να ακούσεις το θεατρικό(φορά τις γαλότσες.)
Μ- Πόση ώρα θα κάνεις;
Μπ-Θα προλάβεις το τελευταίο μισάωρο. Δεν ξέρω πόση ώρα θα μου πάρει εξαρτάται με το αν πετύχω την κυρία Στένσιλ.
Μ- Για όνομα του θεού πήγαινε από τον άλλο δρόμο τότε. Δεν θέλουμε την κυρία Στένσιλ να κάνει πολλές ερωτήσεις.
Μπ- Δεν θα είναι έξω τέτοια ώρα.
Μ- Ακριβώς αυτή την ώρα θα είναι έξω. Βγαίνει πάντα το απόγευμα προπονώντας τις πεταλούδες της.
Μπ- Νόμιζα πως τις είχε βάλλει σε καραντίνα.(σηκώνετε)
Μ-Βγήκαν από την καραντίνα εδώ και μήνες. Τους έφερε και κτηνίατρο.
Μπ-Τότε αν τη συναντήσω την συνάντησα.
Μ-Άμα την πετύχεις προσπάθησε να κρύψεις τον ελέφαντα.
Μπ- Θα προσπαθήσω.(από την ανοιχτή πόρτα). Καλύτερα να ανέβεις πάνω να κοιμηθείς άμα δεις και αργώ.
Μ- Απάνω; Μα νόμιζα ότι μέναμε σε μπανγκαλόου.(Ο Μπρο κοιτά γύρω του συγχυσμένος. Ύστερα βγαίνει. Η Μίντι ανοίγει το ράδιο και ασχολείται με το πλεκτό της. Στο ραδιόφωνο ακούγονται οι φωνές του Μπρο και της Μίντι.)
Φωνή Μπρο- Ήταν δική σου ιδέα να δώσουμε το όνομα σε ένα θαλάσσιο ίππο και όχι σε έναν δεινόσαυρο.
Φωνή Μίντι- Όλο τσακωνόμαστε από τότε που μας το έφεραν.(χτυπά το τηλέφωνο.)
ΦΜπ-Δεν ήμαστε εδώ μόλις τον έφεραν.
ΦΜ- Αυτό είναι το θέμα.(Η Μίντι κλείνει το ράδιο και σηκώνει το ακουστικό)
Μ-Κυρία Πάραντοκ..Ω, κυρία Στένσιλ…Ναι…Όχι ο Μπρο έχει βγει αυτή τη στιγμή Ναι….Ναι… Καταλαβαίνω…Και βέβαια είναι ….και βέβαια…Ναι…Ναι…Μα νόμισα πως το συνήθισαν έτσι δεν είναι;…..Έχουν το κατάλληλο κεφάλι για τα ύψη….Δεν νομίζω πως τα ύψη τους φοβίζουν, κυρία Στένσιλ… Μερικά πουλιά ίσως-αλλά όχι τους αετούς…Ω, ναι. Έτσι κάνουν οι αετοί…Αλλά πρέπει να είναι πολύ σπάνιο ανεξάρτητα με το πόσο ψηλά πετάνε…Πρέπει να είναι πολύ σπάνιο ένας αετός να γυρνά σπίτι ζαλισμένος…Ναι ….Ναι …Αλλά τους εμποδίζει αυτό;… Ναι… νομίζω ότι γενικά στους αετούς αρέσει να εφορμούν…..Εκτός αν φορούν αλεξίπτωτο….Καταλαβαίνω ακριβώς πως νοιώθετε κυρία Στένσιλ…Ναι….Ναι…(διστακτικά) Φοβάμαι πως αυτή την φορά θα πρέπει να το κάνουμε με προφορικό τρόπο…είναι λίγο ακριβότερο…Όχι φυσικά…..Όχι Όπως και να έχει θα το πω στον Μπρο μόλις έρθει.. Ναι.. Ναι.. Πιστεύω πως πρέπει….Κοιτάζουν ερευνητικά το έδαφος…Κοιτάζουν ερευνητικά…. Μα μερικοί από αυτούς πρέπει να κοιτάζουν και τον ήλιο έτσι δεν είναι;… Δεν κοιτούν οι αετοί τον ήλιο;…Φαντάζομαι ότι θα έπρεπε να το ξέρουν… Αν βέβαια ήξεραν πως δημιουργείται μια κηλίδα στα μάτια τους θα σταματούσαν να το κάνουν…Αλλά αμφιβάλλω ότι θα συνεχίσουν να τα φοράνε όταν η ιδέα παλιώσει και τα συνηθίσουν…Ω, ναι είναι πολύ ακριβά...ακόμα και αυτά με το σύρμα…Ναι ….Ναι…Θα το πω στον Μπρο μόλις έρθει κυρία Στένσιλ όταν μπει και…ναι…ναι…Σίγουρα κυρία Στένσιλ …Γεια σας…(κλείνει το τηλέφωνο…ανοίγει το ράδιο…κάθεται στον καναπέ. Απ το ραδιόφωνο ακούγονται οι φωνές της Μίντι και του Μπρο)
ΦΜ- Για όνομα του θεού τι της χρειάζεσαι τις γαλότσες για να περπατήσεις μερικά τετράγωνα με έναν δεινόσαυρο; Που είναι τα άλλα σου παπούτσια;
ΦΜπ-Δεν φεύγω χωρίς τις γαλότσες μου.
ΦΜ-Για όνομα του θεού τότε φόρα τις και φύγε.(Μπαίνει ο Μπρο με τις γαλότσες του. Στο ράδιο απαλή μουσική κάθεται στον καναπέ και βγάζει τις γαλότσες του )
Μ- Δεν έκατσες και πολύ στις Νόρας.(σβήνει το ράδιο).
Μπ- Δεν έκατσα καθόλου στης Νόρας. Που είναι οι παντόφλες μου;
Μ- Πήρε τηλέφωνο η κυρία Στένσιλ.
Μπ- (Φορά τα παπούτσια του) Τι ήθελε αυτή την φορά; Μπουκάλες οξυγόνου για τα ψάρια του βυθού; Προφανώς είναι ακόμα στην επιτροπή για τα δικαιώματα των πουλιών του οργανισμού προστασίας της προσευχής. Δεν βάζω το χέρι μου στην τσέπη και αυτή τη βδομάδα. Και να της το μεταφέρεις όπως ακριβώς σου το είπα. Προστασία των πουλιών. Τα πουλιά είναι ικανά να προστατεύουν τον εαυτό τους ακριβώς όπως και εμείς
Μ- Και εγώ αυτό της είπα. Άλλωστε τι ανάγκη έχουν οι αετοί αλεξίπτωτα;
Μπ- Για αυτούς μαζεύει λεφτά τώρα;
Μ- Ή για τα πουλιά γενικά. Της κόλλησε πως πρέπει να έχουν κάποιο μηχανισμό ασφαλείας.
Μπ-Τα φτερά τους ας πούμε
Μ- Η κυρία Στένσιλ ανησυχεί για το τι θα συμβεί αν πάθουν καμία κράμπα ενώ βρίσκονται εκεί πάνω.
Μπ- Πολύ γκρινιάζει.
Μ- Φαντάζομαι πως ελπίζει πως εάν ο οργανισμός μπορεί να παρέχει μερικά αλεξίπτωτα από τους πόρους του θα μπορούσε…
Μπ-Από τους δικούς μας πόρους
Μ- Θα μπορούσε να ευαισθητοποιήσει τις αρχές ώστε να τους παρέχουν ειδικά γυαλιά.
Μπ- Σε ποιους;
Μ- Της εξήγησα ότι δεν θα θέλουν να φοράνε γυαλιά μόλις περάσει η μόδα.(παύση. Ο Μπρο Παίρνει την εφημερίδα και διαβάζει) Είναι το ύψος από το οποίο κοιτάνε προτού εφορμήσουν. Πιστεύει πως προκαλεί μεγάλη πίεση στα μάτια τους.
Μπ- Δεν χρειάζεται να κάνουν κάτι τέτοιο
Μ- Αυτό της είπα και εγώ.
Μπ- Αλεξίπτωτα, γυαλιά. Νομίζω ότι το παράκαναν.(παύση) Άκουγες το θεατρικό στο ραδιόφωνο πριν έρθω;
Μ-Το ήθελες; Το έκλεισα.
Μπ- Ας δούμε και εμείς πώς τελειώνει.(Η Μίντι ανοίγει το ραδιόφωνο. Μετά πάει στο πλεκτό της, ενώ ο Μπρο ασχολείται με την εφημερίδα του. Οι Φωνές τους στο ραδιόφωνο)
ΦΜ- Και τι σου είπε η Έντνα;
ΦΜπ- Δεν έφτασα μέχρι την Έντνα.
ΦΜ- Και τότε πού ήσουν;
ΦΜπ-Ήμουν στον κήπο.
ΦΜ- Όλη αυτή την ώρα(παύση). Και τι έκανες;
ΦΜπ-(εκνευρισμένος) Προσπαθούσα να βγάλω τον κωλοδεινόσαυρο από την πόρτα.
ΦΜ- Αλήθεια!(παύση) Πάω έξω να μου φτιάξω ένα ποτό.(παύση) Θα ήθελες κάτι; Καφέ; Κακάο;
ΦΜπ- Ζεστό γάλα.(η μουσική ακούγεται ξανά. Η Μίντι κλείνει το ραδιόφωνο)
Μπ-(θολωμένος) Τι γινόταν στο υπόλοιπο έργο;
Μ- Δεν έχασες και πολλά.(Ο Μπρο στην εφημερίδα του, η Μίντι στο πλεκτό της. Μακριά σιωπή) Και τι είπε τελικά η Νόρα;
Μπ- Δεν έφτασα μέχρι της Νόρας
Μ- Ήσουν έξω για ώρες. Τι έκανες τόσες ώρες;
Μπ- Ήμουν στον κήπο.
Μ- Όλη αυτή την ώρα.
Μπ- Ήμουν έξω για λιγότερο από 20 λεπτά και δεν κατάφερα τίποτα περισσότερο απ ότι θα κατάφερνα εάν παρέμενα εδώ.
Μ- Δεν καταλαβαίνω τι λες.
Μπ- Μιλάω για τον γαμημένο τον ελέφαντα.
Μ- Μπρο!
Μπ- Πως περιμένεις εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος, να καταφέρει να περάσει έναν τεράστιο και πελώριο μπουνταλά από μια πορτίτσα αρκετά μικρή ακόμα και για το καροτσάκι ενός μωρού;
Μ-(αφήνει το πλεκτό και περπατά αργά προς την πόρτα. Τελεσίδικα. ) Θα μείνει λοιπόν για πάντα εδώ. Τι θες να πιείς κακάο; Καφέ;(βγαίνει. Ο Μπρο ακόμη εκνευρισμένος μετά από λίγα λεπτά.)
Μπ-Ζεστό γάλα.
ΑΥΛΑΙΑ

Νόρμαν Φρέντερικ Σίμπσον: ένας άγνωστος συγγραφέας του παραλόγου




Βιογραφικά

Ο Νόρμαν Φρέντερικ Σίμπσον γεννήθηκε στις 29 Γενάρη του 1919, στο Λονδίνο. Σπούδασε στο σχολείο Εμάνουελ. Αφού δούλεψε για κάποια χρόνια σε κάποια τράπεζα, ο πόλεμος τον μετέφερε στην Κύπρο, την Παλαιστίνη και την Ιταλία. Ακολουθώντας ένα ειδικό πρόγραμμα για τους απόστρατους σπούδασε αγγλική φιλολογία στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Δούλεψε ως δάσκαλος ανώτατης εκπαίδευσης για περισσότερα από 20 χρόνια. Απεχθανόμενος τις συνεντεύξεις ο Σίμπσον δεν έχει αφήσει να βγουν στην επιφάνεια πολλά στοιχεία της προσωπικής το ζωής και της βιογραφίας του. Η βιογραφία του περιορίζεται στα έργα του στις απόψεις του γύρω από αυτά και το θέατρο γενικότερα.
Ο Σίμπσον εμφανίζεται πρώτη φορά στα θεατρικά πράγματα το 1957 με το έργο του ‘’Ένα ηχηρό κουδούνισμα’’. Με το έργο αυτό κερδίζει την τρίτη θέση σε ένα θεατρικό διαγωνισμό του Ομπσέρβερ και την ευκαιρία να δει το έργο του να ανεβαίνει στη σκηνή. Ο διαγωνισμός αυτός είχε διοργανωθεί από τον Kenneth Tynan τον σημαντικότερο Άγγλο κριτικό και ενθουσιώδη οπαδό της γραφής του Σίμπσον. ‘’ Τα έργα του Σίμπσον είναι ότι πιο ενδιαφέρον έχει να επιδείξει μεταπολεμικά το αγγλικό θέατρο’’ είχε πει. Το έργο θα παρασταθεί την ίδια χρονιά σε μορφή πενηντάλεπτου μονόπρακτου και δυο χρόνια μετά, στην αρχική δίπρακτη μορφή του.
Το επόμενο έργο του ‘’Η τρύπα’’ , είναι μονόπρακτο και γράφτηκε το 1958. Η υπόθεσή του είναι απλή και λειτουργεί ως φιλοσοφικός μύθος. Γύρω από μια τρύπα στην μέση του δρόμου, μια σειρά από ανθρώπους προβάλλει φόβους, επιθυμίες και επιδιώξεις στο άγνωστο της τρύπας. Το παράλογο του φανταστικού, συγκρούεται με το παράλογο της πραγματικότητας σε μια αναμέτρηση χωρίς σαφή έκβαση.
Το 1959, ο Σίμπσον παρουσιάζει το γνωστότερο έργο του, ‘’Το εκκρεμές μίας κατεύθυνσης’’. Το έργο εντάσσει στην παρωδία του βουλεβάρτου, με χαλαρή δομή, τα θέματα του θανάτου, των λογικών παραδόξων και των αστικών αυτοματισμών για να καταλήξει σε μια παρωδία της Βρετανικής νομικής διαδικασίας και γλώσσας.
Τα τρία αυτά έργα θα αποτελέσουν τα πιο επιτυχημένα έργα του Σίμπσον. Το 1961 ο Μάρτιν Έσσλιν θα περιλάβει τον Σίμπσον και τα τρία αυτά έργα στο κλασσικό ‘’θέατρο του παραλόγου’’, τοποθετώντας τον μαζί με τον Πίντερ στην κορυφή του Αγγλικού θεάτρου. Στην συνέχεια θα γράψει κάποια λιγότερο επιτυχημένα έργα όπως τα, One To Another (1959), One Over The Eight (1961), On The Avenue (1961), The Form (1961), The Cresta Run (1965). Στην συνέχεια θα σωπάσει και με εξαίρεση το Was He Anyone? του 1972, θα περιοριστεί σε δουλειές στο ραδιόφωνο και την τηλεόραση, κυρίως για λόγους βιοπορισμού.
O Σίμπσον σήμερα ζει στη Κορνουάλη και συνεχίζει να γράφει. Το 2007, το έργο του ανακαλύφθηκε εκ νέου. Το BBC, παρουσίασε ένα ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του το οποίο ονομαζόταν ‘’Reality is an Illusion Caused by Lack of N. F. Simpson ‘’, το Royal Court ανέβασε ένα νέο έργο του μετά από 25 χρόνια, το‘’If So, Then Yes’’, ενώ πολλά από τα έργα του ανέβηκαν ξανά σε πολλές σκηνές τις Αγγλίας. Οι εκδόσεις Faber and Faber, ανακοίνωσαν την εκ νέου έκδοση των παλαιοτέρων έργων του.



Το έργο

Το έργο του Σίμπσον εντάσσεται στο ‘’Θέατρο του Παραλόγου’’. Μαζί με τον Χάρολντ Πίντερ, ο Σίμπσον είναι ο κύριος εκφραστής του θεατρικού αυτού ιδιώματος στην Μεγάλη Βρετανία. Χρονολογικά ο συγγραφέας, ανήκει στην λογοτεχνική γενιά των οργισμένων νέων (angry young men). Σε αντίθεση όμως με τους κύριους εκφραστές της γενιάς αυτής(Όσμπορν στο θέατρο, Σίλιτοου και Γουέην στην πεζογραφία), των οποίων τα κύρια χαρακτηριστικά είναι ο ρεαλισμός και η έντονη κοινωνική κριτική, ο Σίμπσον επιλέγει την αμφισβήτηση όχι μόνο της καθεστηκυίας τάξης, αλλά και της λογοτεχνικής δομής, της γλώσσας και της λογικής (κάτι που συναντάμε εξίσου έντονα και στον Πίντερ). Ένα από τα χαρακτηριστικότερα στοιχεία των έργων του, είναι η συνειδητή έλλειψη δομής και η απουσία σκιαγράφησης χαρακτήρων. Οι ήρωες το Σίμπσον, είναι διάφανα δοχεία γεμάτα άδεια γλώσσα. Φορείς διαλόγων και ερωταποκρίσεων χωρίς σκοπό.
Η ίδια τυχαιότητα που διακρίνει τους διαλόγους ισχύει και για την εξέλιξη των έργων, όπου το ένα γεγονός ακολουθεί το άλλο χωρίς κορυφώσεις ή ουσιαστικό τέλος. Όπως παρατηρεί ο Μάρτιν Έσσλιν, ‘’τα έργα του Σίμπσον αποτελούν αυθόρμητα δημιουργήματα, που συχνά βασίζονται σε έναν ελεύθερο συσχετισμό και σε μια καθαρά λεκτική λογική. Μια υψηλή διανοητική ψυχαγωγία.’’ Ο ίδιος είχε παραδεχτεί πως πολλά κομμάτια από τα έργα του τείνουν σχεδόν να αποσπαστούν και να αυτονομηθούν από το υπόλοιπο έργο ζητώντας την αυθυπαρξία τους. Είναι λογικό πως αυτό που απλά χαρακτηρίζει το έργο του, οι περισσότεροι κριτικοί (με τον Έσσλιν και το Τάιναν να αποτελούν τρανταχτές εξαιρέσεις) το εξέλαβαν ως αδυναμία. Αντίθετα ο Σίμπσον έγινε πολύ αγαπητός ανάμεσα στους κωμικούς επηρεάζοντας τους σημαντικότερους από αυτούς. Ο Πήτερ Κουκ ο σημαντικότερος Άγγλος κωμικός του περασμένου αιώνα, ήταν στενός φίλος και είχε παίξει στα πρώτα έργα του Σίμπσον, ενώ ο Τζον Κλίζ, η ηγετική φιγούρα των Μόντυ Πάιθν σύμφωνα με τον κωμικό John Fortune, είχε αποδεχτεί την μεγάλη επιρροή που είχε δεχτεί από τα πρώτα του έργα.
Το στοιχείο της υπερβολής κυριαρχεί στους χαρακτήρες, στα γεγονότα και στους διαλόγους. Στο σύμπαν του Σίμπσον, με την πιο χαρακτηριστική απλότητα οι αστοί παραγγέλνουν ελέφαντες, οι γιοί τους δεν μπορούνε να φάνε αν πρώτα δεν ακούσουν το κουδούνισμα του ταμείου, ενώ οι άνθρωποι που τους πάνε τα μαύρα επιζητούν μαζικές δολοφονίες ώστε να επιδείξουν τις ενδυμασίες τους στις κηδείες. Από τον Ραμπελέ μέχρι τις γελοιογραφίες των σύγχρονων εφημερίδων, το στοιχείο της υπερβολής είναι μόνιμο κωμικό εργαλείο και μέθοδος επιβολής τις κριτικής άποψης του συγγραφέα. Αυτή η υπερβολή στο έργο του Σίμπσον, αποτελεί αισθητική ουσία η οποία βρίσκεται σε διαλεκτική σχέση με το παράλογο της καθημερινότητας. Ο Σίμπσον κρατάει το περίγραμμα των εκφράσεων και των τύπων, αλλάζοντας προσεχτικά μόνο κάποια από τα χαρακτηριστικά τους. Η μέθοδος αυτή φέρνει το κωμικό αποτέλεσμα. Έτσι όταν ένα αμάξι ή ένας σκύλος αντικαθίσταται από το μέγεθος ενός ελέφαντα, με τους διαλόγους και τις υπόλοιπες συμπεριφορές που κινούνται γύρω από το αρχικό αντικείμενο να παραμένουν σταθερές, η γελοιότητα του αποτελέσματος λειτουργεί αποκαλυπτικά ως προς την γελοιότητα της αρχικής κατάστασης. Η μέθοδος αυτή της αντικατάστασης, θα γίνει κυρίαρχη στην αγγλική σουρεαλιστική κωμωδία από την δεκαετία του 70 και μετά.


‘’Ένα ηχηρό κουδούνισμα’’

Το έργο διαδραματίζεται σε κάποιο αγγλικό προάστιο, σε κάποιον σύγχρονο ασαφή χρόνο. Το ζευγάρι του Μπρο και της Μίντι Πάραντοκ, συζητούν για τον ελέφαντα που αγόρασαν και την λανθασμένη παραγγελία. Αυτό που παρατηρείται σε όλη τη διάρκεια του έργου, είναι μια εισβολή στον αποστειρωμένο ιδιωτικό χώρο του ζευγαριού. Τηλέφωνα χτυπούν, άγνωστοι με παράλογες απαιτήσεις χτυπούν την πόρτα, ο θείος Τεντ επισκέπτεται για λίγο και το ραδιόφωνο κυριαρχεί στο εσωτερικό. Το ζευγάρι αλλοτριωμένο απαντά σε κάθε καινούργιο περιστατικό με την αστική απάθεια που το διακρίνει. Κάθε τόσο συζητά με χαλαρότητα διάφορες υπερβολές, ελάχιστα πιο υπερβολικές από τη σύγχρονη καθημερινότητα. Την αγορά του ελέφαντα και τα προβλήματα που τους δημιουργεί, την επιθυμία κάποιου αγνώστου για τον Μπρο να σχηματίσει κυβέρνηση, το πόσα αυγά γεννά ο θηλυκός μπακαλιάρος. Το μόνο σημείο που δημιουργεί πρόβλημα στο ζευγάρι, είναι η ονοματοθεσία του κατοικίδιου. Ο άνθρωπος δημιουργεί τον κόσμο, ονοματίζοντάς τον. Η πράξη του βαφτίσματος ενός αντικειμένου είναι μια πράξη ιδιοκτησίας, μια πράξη εξουσίας. Στο σημείο αυτό έρχεται η σύγκρουση του ζευγαριού, μια σύγκρουση εξίσου παράλογη με την ηρεμία που διακόπτει.
Ο θείος Τεντ είναι το τρίτο πρόσωπο του έργου. Αποτελεί την καρικατούρα του καλοσυνάτου θείου όπως εμφανίζεται σε κάθε απλό βουλεβάρτο. Με τη διαφορά πως στο συγκεκριμένο έργο, ο θείος έκανε μια επέμβαση αλλαγής φύλλου. Το γελοίο της υπόθεσης τονίζεται από το γεγονός, ότι δεν γίνεται καμία συζήτηση γύρω από μια τέτοια απόφαση και πράξη ενώ από την μεριά του ο θείος Τεντ δεν κάνει καμία σεξουαλική νύξη σε σχέση με την επιλογή του. Η επέμβαση είναι εξίσου σημαντική με την αλλαγή ενός κουρέματος.
Ο λόγος της επίσκεψης του θείου Τεντ, είναι ότι επιθυμεί να παρακολουθήσει την λειτουργία από το ραδιόφωνο. Η λειτουργία αποτελείται από μια φωνή και μια αντιφωνία, οι οποίες εκφέρουν μια παράλογη πίστη. Οι ήρωες την παρακολουθούν με την προσήλωση που θα είχαν μπροστά σε κάθε άλλη μορφή προσευχής και τελικά φτάνουν σε ανάταση. Το κομμάτι της προσευχής, το πιο αυτονομημένο κομμάτι του έργου, βρίσκεται σε αντίθεση, λόγο της υψηλής λογοτεχνικότητας του, με το αυθόρμητο των διαλόγων που έχουν προηγηθεί και που έπονται. Όπως παρατηρεί και ο Μάρτιν Έσλιν: ‘’Δύσκολα θα μπορούσε να βρεθεί αρτιότερη έκφραση, των αντικειμενικών σκοπών, όχι μόνο του ίδιου του Σίμπσον, αλλά και ολόκληρου του Θεάτρου του Παραλόγου’’.
Το έργο τελειώνει με έναν εντυπωσιακό εγκιβωτισμό. Το ζευγάρι παρακολουθεί από το ραδιόφωνο ένα θεατρικό έργο, το οποίο τυχαίνει να είναι το ίδιο έργο που εμείς παρακολουθούμε. Έτσι ακούμε το τέλος του έργου πριν αυτό συμβεί. Το εύρημα αποτελεί ένα παιχνίδι δομής και ταυτόχρονα ένα σχόλιο πάνω στην απουσία αυθεντικότητας της σύγχρονης, εξαρτημένη στους τρόπους και τις εκδηλώσεις της, ζωής.




Οι επιρροές

Όταν ο Σίμπσον εμφανίστηκε το 1957, με το έργο ‘’Ένα ηχηρό κουδούνισμα’’, οι κριτικοί διέκριναν τις ομοιότητες και τις επιρροές του από το έργο του Ιονέσκο και κυρίως την ‘’Φαλακρή τραγουδίστρια’’ , το μονόπρακτο που είχε ανέβει στο Παρίσι το 1950. Πράγματι οι Σμιθς και οι Πάραντοκς, μοιάζουν με κοντινούς συγγενείς, κούφιοι άνθρωποι, που ανταλλάσουν κοινοτοπίες στην ηρεμία του προαστιακού τους σπιτιού. Και στα δυο έργα η πλοκή κυριαρχείται από το παράλογο των τυχαίων συμβάντων, τις ανούσιες επισκέψεις τα λογικά κενά και τα λογοπαίγνια. Ο ίδιος ο Σίμπσον όμως αρνείται μια τέτοια συγγένεια και εντοπίζει τις ρίζες τόσο του ύφους του, όσο και της φιλοσοφίας του, στην μακριά αγγλική παράδοση τις nonsense poetry του Έντουαρντ Ληρ και του Λούις Κάρολ, στα φαντασιακά παραμύθια του Κάρολ, στην κωμωδία του Σουίφτ και τα μυθιστορήματα του Γούντχάους. Πράγματι η λογική των παραπάνω έργων και κυρίως των ποιημάτων είναι αρκετά συγγενής με αυτή του Σίμπσον, αφού τα έργα δομούνται από ένα παιχνίδι λέξεων, το οποίο προκρίνει την ομοιοκαταληξία σε βάρος της λογικής συνάφειας, φτιάχνοντας ένα εντυπωσιακά μουσικό παράδοξο. Μια άλλη επιρροή μπορεί να εντοπιστεί στην ραδιοφωνική εκπομπή ‘’the goon show’’ που άρχισε το 1951 και έφερε για πρώτη φορά το σουρεαλιστικό χιούμορ στις μάζες. Το έργο του Σίμπσον λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στο λογοτεχνικό Χιούμορ των παραπάνω συγγραφέων και τους τηλεοπτικούς κωμικούς που πρωτοεμφανίστηκαν από τη δεκαετία του 60 και μετά. Ο ιδιαίτερος τρόπος αντιμετώπισης της ζωής, που αργότερα ονομάστηκε υπεραπλουστευτικά αγγλικό χιούμορ και έφτασε στο απόγειό του με το έργο των Monty Python χρωστάει πολλά στον Σίμπσον, ιδιαίτερα ως προς το μπόλιασμα του με μια διανοουμενίστικη αφέλεια.




Επίλογος: Νόρμαν Φρέντερικ Σίμπσον και Peter Cook

O Πήτερ Κουκ υπήρξε ο σημαντικότερος κωμικός της Αγγλίας τον 20ο αιώνα. Σχεδόν άγνωστος εκτός της χώρας του, πρόσφατα ανακηρύχτηκε κωμικός των κωμικών. Οι μονόλογοί του εμφανίζουν μια έντονη λογοτεχνικότητα και μια βαθειά αίσθηση του παραλόγου. Ήδη από τα νεανικά του χρόνια ήρθε σε επαφή με τον Σίμπσον και πρωταγωνίστησε στα πρώτα θεατρικά ανεβάσματα των έργων του. Οι μονόλογοι του El Wisty, του ενοχλητικού και παράλογου γέρου, που παρατίθενται μετά από το ‘’Ηχηρό κουδούνισμα’’, είναι ένα από τα πιο γνωστά και αστεία κομμάτια του, στο οποίο είναι εμφανής η επιρροή του Σίμπσον.

Κυριακή 1 Μαΐου 2011

ΡΕΑΛ ΜΑΔΡΙΤΗΣ - ΜΠΑΡΤΣΕΛΟΝΑ: Περισσότερο από ένα παιχνίδι




Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι που παραμορφώνει, πολλαπλασιάζει και μεγεθύνει. Συχνά δεν αφορά μόνο τις δύο ομάδες εντός του γηπέδου αλλά και ό,τι ο θεατής ή το πλήθος προβάλλει σε αυτές. Η ένταση του ανταγωνισμού ζητά μια εκλογικευμένη εξήγηση, αφού το παράλογο που ενυπάρχει σε κάθε παιχνίδι, μέσα από το απαράβατο των κανόνων, δεν είναι αρκετό για να εξηγήσει το πάθος, τη σημασία του αποτελέσματος, την απόλυτη ταύτιση με την τροπή του σκορ και την πορεία μιας ομάδας. Οι μυθολογίες του γηπέδου μάς κάνουν να επιλέγουμε ομάδες. Και απ’ όλες τις ποδοσφαιρικές μυθολογίες, δεν υπάρχει ίσως καμία που να μπορεί να συγκριθεί με αυτή της σύγκρουσης ανάμεσα στη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπαρτσελόνα.
Φορτισμένη με παρελθόν και πραγματικότητα, η σύγκρουση των δύο ομάδων ξεπερνά κατά πολύ τα γηπεδικά όρια. Η ιστορία καταδικάζει τις δύο ομάδες σε μια αντιπαλότητα ίσως πιο φορτισμένη από οποιαδήποτε άλλη στην Ευρώπη, όχι μόνο λόγω της δυναμικής των δύο ισχυρότερων συλλόγων της Ισπανίας, αλλά και εξαιτίας του εθνικού και πολιτικού τους παρελθόντος.

Περισσότερο από μία ομάδα

Η ομάδα της Μαδρίτης βαφτίστηκε βασιλική (Real) to 1920, από τον ίδιο τον βασιλιά της Ισπανίας, Αλφόνσο τον 13ο . Στο μεσοπόλεμο, σε μια κατάσταση πολιτικά ρευστή με συνεχείς αλλαγές κυβερνήσεων, η Μπαρτσελόνα γίνεται σύμβολο του Καταλανισμού, της εθνικής ταυτότητας και υπερηφάνειας δημιουργώντας έτσι από νωρίς, την ιδεολογία που τα χρόνια της δικτατορίας θα περιγραφεί συνοπτικά από το σύνθημα που κυριαρχεί μέχρι και σήμερα στις εξέδρες του γηπέδου της, το Mas que un club (περισσότερο από μία oμάδα). Οι οπαδοί της γιουχάρουν τον ισπανικό εθνικό ύμνο, ενώ η ομάδα συμμετέχει στις απεργίες κατά του καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου, τα γραφεία της ομάδας βομβαρδίζονται από τους εθνικιστές ενώ ο πρόεδρος της ομάδας και αριστερός πολιτικός, Josep Sunyol, εκτελείται από φρανκιστές. Ο σύλλογος βρισκόταν στην κορυφή των οργανώσεων που θεωρούνταν επικίνδυνες για το δικτατορικό καθεστώς, μετά τους αναρχικούς και τους κομουνιστές.
Αμέσως μετά τη λήξη του εμφυλίου και την καθιέρωση του καθεστώτος, η Μπαρτσελόνα αναγκάζεται να αφαιρέσει τα καταλανικά χρώματα από το σύμβολό της και να υιοθετήσει την ισπανική της ονομασία (Μπαρθελόνα). Αντίθετα το κλαμπ της Ρεάλ, γίνεται το αγαπημένο του καθεστώτος και δέχεται οικονομική και πολιτική ενίσχυση. Χαρακτηριστική στιγμή αποτελεί η μεταγραφή του κορυφαίου εκείνη την εποχή ποδοσφαιριστή του κόσμου του Αλφρέντο Ντι Στέφανο. Ενώ ο Αργεντίνος είχε υπογράψει στην Μπαρτσελόνα, κατέληξε με παρασκηνιακούς τρόπους στη Ρεάλ. Πολλοί μέχρι και σήμερα κάνουν λόγο για άμεση παρέμβαση του ίδιου του Φράνκο. Τα χρόνια αυτά το el Clasico θα γίνει μια αθλητική προσομοίωση το ίδιου του εμφυλίου, αφού οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα στη συντριπτική τους πλειοψηφία στρέφονται κατά της δικτατορίας. Η Ρεάλ θα γίνει η ομάδα του κατεστημένου και θα κυριαρχήσει τόσο στην Ισπανία όσο και στην Ευρώπη, κατακτώντας τα πρώτα 5 κύπελα πρωταθλητριών με μια ομάδα στελεχωμένη με τα μεγαλύτερα ονόματα της Ισπανίας, της Ευρώπης και του κόσμου: Ντι Στέφανο, Πούσκας, Κοπά, Σάνταμαρία, Μουνόθ και άλλους.

Μια αντιπαλότητα
με πολιτικά χαρακτηριστικά

Μετά την πτώση της δικτατορίας, η αντιπαλότητα των δύο ομάδων συνεχίζει να κουβαλά τα πολιτικά της χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η μεταγραφή του Γιόχαν Κρόιφ, του σημαντικότερου ευρωπαίου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, στην Μπαρτσελόνα. Όπως εξήγησε ο ίδιος δεν θα μπορούσε ποτέ να παίξει σε μια ομάδα όπως η Ρεάλ, η οποία είχε άμεση σχέση με τον δικτάτορα Φράνκο. Η δήλωση αυτή, σε συνδυασμό με τις επιτυχίες που έφερε στο σύλλογο τόσο ως παίχτης (1973-1978) όσο και ως προπονητής (1988-1996), τον κατέστησαν σύμβολο και επίτιμο πρόεδρο της ομάδας της Καταλονίας.
Μια σειρά μεταγραφών από την Μπαρτσελόνα στη Ρεάλ, όπως αυτές του Μπερτ Σούστερ, του Μίκαελ Λάουντρουπ, αλλά κυρίως του Λουίς Φίγκο, αναζωπύρωσε τα τελευταία χρόνια την αντιπαλότητα, καθώς και την αντίληψη πως η Ρεάλ αποτελεί ομάδα του κατεστημένου. Το πολιτικό παρόλα αυτά δεν εκλείπει και στις μέρες μας. Ο Χουάν Λαπόρτα, σημερινός πρόεδρος της Μπαρτσελόνα, εκλέχθηκε στις Καταλανικές εκλογές, με δικό του συνδυασμό υποστηρίζοντας την ανεξαρτησία της Καταλονίας.

Η ομάδα πάνω από τη μονάδα

Πέρα από την εξωγηπεδική μυθολογία η διαφορά των δύο ομάδων είναι εμφανής, τόσο στον τρόπο παιχνιδιού όσο και στη στελέχωση των εντεκάδων τους. Η Ρεάλ Μαδρίτης, από το 2000 εφαρμόζει την (ελαφρώς νεοπλουτίστικη) λογική τον Γκαλάκτικος, σύμφωνα με την οποία αγοράζει τα πιο ακριβά και διάσημα ονόματα του διεθνούς ποδοσφαιρικού στερεώματος, διεκδικώντας τόσο αθλητικά όσο και οικονομικά κέρδη από τις διαφημίσεις. Αντίθετα, η Μπαρτσελόνα επιλέγει να στελεχώνει την ομάδα της με παίχτες οι οποίοι προέρχονται κυρίως από τις ακαδημίες της ενώ συντηρεί σταθερά έναν μεγάλο αριθμό Καταλανών παιχτών.
Αλλά αυτό που κάνει την Μπαρτσελόνα να ξεχωρίζει, τόσο από την Ρεάλ όσο και από οποιαδήποτε άλλη ομάδα, είναι ο τρόπος παιχνιδιού της. Γνωστός με την ονομασία Τίκι-Τάκα, αποτελεί μια μετεξέλιξη του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου του Άγιαξ της δεκαετίας του 60. Οι ρίζες του βρίσκονται στην περίοδο που ο Κρόιφ μετέφερε το στιλ παιχνιδιού από το Άμστερνταμ στην πρωτεύουσα της Καταλονίας ως προπονητής: συνεχείς πάσες, μεγάλη κατοχή μπάλας, αλλαγή θέσεων, πίεση σε όλο το γήπεδο. Αυτό που η Μπαρτσελόνα έχει καταφέρει, είναι να δημιουργεί ένα σύνολο που λειτουργεί σαν οργανισμός ανάμεσα στο ταλέντο και την αρμονία του συνόλου. Η ομάδα είναι πάνω από τη μονάδα και η Μπαρτσελόνα κάτι περισσότερο από μία ομάδα.
Κανείς δεν θυμάται τις ομάδες που απλά κερδίζουν αλλά τις ομάδες που κυριαρχούν αισθητικά και τέρπουν. Η ομάδα της σημερινής Μπαρτσελόνα δεν καταφέρνει μόνο να φέρνει αποτελέσματα αλλά και να δημιουργεί μια ομορφιά προς ό,τι αύριο θα είναι ανάμνηση, να χαράσσει ταυτόχρονα με το σκοπό ό,τι κάνει το ποδόσφαιρο περισσότερο από ένα παιχνίδι.

(στην εφημερίδα Εποχή)